close it | starkquill + stony

26

Günümüz | Tony Stark

"Neden böyle davrandığını anlamıyorum.."

Bana döndü.

"Bu konuyu tam iki kez kapatmıştık Steve!"

"Peter'dan hoşlanmıyorum."

"Sana Bucky'den hoşlanmadığımda bana ne dediğini hatırlıyor musun?"

Şu an hiçbir şey ondan önemli değil. O benim arkadaşım ve bana ihtiyacı var. Şimdi, ya kabullenir yanımda kalırsın, ya da bizden uzak kal Tony.

Başını öne eğdi. Ne hissettiğini, aklından ne geçtiğini bilmiyorum ama bana karşı böyle davranmasına göz yumamazdım artık.

"O benim arkadaşım! Ya onu kabullenirsin ya da.."

"Ya da? Söylesene Anthony, ya da ne!"

Tutmaya çalıştığım göz yaşlarım özgürlüğünü ilan etmişti en sonunda. Zayıflık, duygusallık.. Ne zaman böyle bir adam olmuştu Tony Stark? Çaresiz ve yorgun? Ah evet, birileri kapat şunu diyerek dünyayı kurtardığında. Evet evet.. Tam olarak o sırada.

"Beni yoruyorsun."

Yüzünü elleriyle kapatıp iç çekti. Daha sonra mırıldanarak kolumdan tutup beni yukarıya çıkarttı.

"Dinlenmelisin."

"Kendi odamda."

"Peki.."

Kilitli tuttuğu odamın kapısını açarak beni içeriye aldı.

"Hiçbir şeye dokunmadın mı?"

"Bu odaya sen olmadan adım atmak istemedim."

Her şey.. Aynıydı. Buradan çıkarken nasıl bıraktıysam öyleydi, istikrarlı bir şekilde hiçbir şeyin yeri değişmemişti. Aceleyle çıkarken kırdığım vazo bile.

Bakışlarım istemsizce yatağa kaydığında o gün aklımda dirildi. Yine, her zamanki gibi, tartışmıştık ve..

"O yatağın neden dağınık kaldığını hatırlıyorsun değil mi?"

Nefesimi tuttum. İşte bakın.. Olayları yoluna koyma yöntemimizdi bu bizim.

"E-evet.."

Dudaklarını boynumda hissettiğimde yanılmadığımı fazlasıyla anlamıştım.

Kısa sürede kıyafetlerimiz yerdeki yerini almış ve tenim soğuk çarşafla buluşmuştu. Yaklaşıp boynuma bir öpücük bıraktıktan sonra tehditkar bir ses tonuyla kulağıma fısıldadı.

"Biliyor musun? Peter umrumda bile değil, sen zaten bana aitsin."

****

Neden bunu yazdım? Tamam bu sefer hakaretler bana gelsin alsmaskskaksk