close it | starkquill + stony

5

Günümüz / Tony Stark

"Hey Tony.."

Ah.. Peter.

"Söyle bakalım, Star Queen."

"Fazla durgun görünüyorsun?"

Geç kalkmış, kahvaltı etmemiş, tüm gün somurtmuştum. Fazla göze batmamalıydı..

Sadece, artık bazı şeylerin yokluğunu hissetmeye başlıyordum. Burada zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum, ne kadar süredir buradayım bilmiyorum. Peter ve diğerleri.. sanırım böyle ucubelere sahip olduğum için şanslıyım. Beni aralarına almışlardı. Artık onların ailelerinin bir parçasıydım.

"Aslına bakarsak.." elimdeki tornavidayı bırakıp mendille yağı temizledim. "Dünyayı özlüyorum."

"Üzgünüm Tony.. Ama az kaldığını söyledim sana, yakında dünyaya geri döneceksin!"

Hep bunları zırvalayıp duruyor ya da dünyaya dönme konusu açıldığında geçiştiriyordu beni. Umursamazlığı ve yalanları beni deli ediyor. Ama sanırım haklıydı. Beni evime götürmek zorunda değiller, beni aralarına almak zorunda da değiller.

Zırhı tamir edemiyorum, olmuyor! İhtiyacım olan tüm teknolojiye sahibim ama, odaklanamıyorum. Ben Tony Stark, zırhımı düzeltemeyecek kadar çaresizim.

Cevap vermediğimde yaklaşıp elimi tuttu. Garip hissetmiştim ama, kırılmaması için geri çekilmedim. Kırmaya kıyılamayacak kadar salaktı çünkü.

"Bak.. İstersen bana anlatabilirsin?"

Peter dünyadandı.. Her ne kadar yıllardır oraya ayak basmamış olsada, öyleydi işte. Beni anlayabilecek tek kişiydi o. Diğerleri, oranın da basit bir gezegen olduğunu zırvalayıp duruyordu. Ama orası içerisinde ailemin de bulunduğu basit bir gezegendi, anlamıyorlar.

"Dünya sen görmeyeli çok değişti dostum.."

Gözleri ellerimize kaydığında aniden ellerini ellerimden çekti. Gülümsemesi soldu..

"Benim bir ailem var Peter, arkadaşlarım.."

"Seni anlayabiliyorum." Dedi eliyle saçlarını karıştırırken.

Beni buldukları günden bu yana fazla dramatikleşmeye başlamıştım.

"Ama.. eminim öldüğümü düşünüyorlardır."

Steve'i düşünüyorum tekrar.. Yasımı tutmuş mudur? Bir keresinde, ölmek istediğimi söylediğimde suratıma yumruk atmıştı. Bana? Evet bana.

"Ölmek istiyorum."

Ve yüzümde bir yumruk! Ne sanıyordu bu beyinsiz beni, kum torbası mı!

"Bir daha bunu söyleme, sensiz bir dünya düşünmek istemiyorum!"

Bensiz bir dünyada yaşayabiliyor muydu şimdi? Kendimi bu kadar büyütmemeliydim, onun için kimdim ki ben? Ama tanrı aşkına! beni sevdiğini söylediğinden beri aklımdan çıkmıyor!

"Biri vardı Peter.. Özel biri."

Yüzündeki aptal gülümseme tekrar soldu, ama bu sefer ciddi anlamda.

"Ya.. Öyle mi?"

"Onun yüzünden buradayım."

Gülümsemeye çalıştı, ama başaramadı.

"O zaman ona teşekkür borcum var."

Ne?

"Ne?"

"Ah, boşver adamım!"

Daha sonra ayaklanıp beni de sürüklemeye başladı. Gamora kahvaltı etmediğimi öğrenirse çok kötü şeyler olabilirmiş çünkü.

Dramatik Tony Stark, pff -_- Ama kurgu gereği öyle olmalı -_-