close it | starkquill + stony

35

TS.

"Efendim, Milano atmosfere giriş yaptı."

Duyduğum şeyle içmek üzere olduğum kahveyi Clint'in yüzüne püskürtüp ayaklandım.

"Hemen onlara koordinatları gönder.."

"Tony, lanet olsun!"

Arkama döndüğümde üzerini temizlemeye çalışan Clint, bir an telaşlanmayı kesip kahkaha atmama neden oldu.

"Gülme- gülme dedim- gülmesene!"

"Efendim, iniş yapmak üzereler."

Ve gülmeyi kesip onları piste sürükledim. Fazla zaman geçmemesine rağmen onları.. gereğinden fazla özlemiş olabilirim. Her neyse bir önemi yok, şu an buradalar.

Milano, Queenjet'in yanına iniş yaparken kalbim göğüskafesimi fazlasıyla zorluyordu. Ve kapı açılırken düşüp bayılabilirdimde. İçeriden zıplayarak çıkan Groot bir an nerede olduğunu sorgulasa da gözlerimiz buluştuğunda aynı hızla üzerime atladı.

"Adım Groot!"

"Ben de seni özledim!"

Ve ardından kollarını açıp duygularımı ifşalamak için koşarak bana sarılan Mantis.. Onu da özledim, duygularımı ifşalamasını bile özledim.

"Awwww seni çok özledik!" Dedi yanaklarımı sıkarken.

"Bu sesi çıkartmayı kim öğretti sana?"

"Kardeş Tony!"

"Drax ha---"

Ve haftalardır huzurlu olan, zavallı kemiklerim..

Roket her ne kadar istemesede ona da sarıldım. Ama o ona sarılmadığımı, sarılmak yerine boğduğumu öne sürmüştü.

"Yastığına koymak için bol bol kaka getirdim Stark!"

"Ah, bende de Hulk'ın kakaları var, yarıştırabiliriz?"

Gözlerim bakışlarını yerden çekmeden yavaşça buraya gelen Peter'a yöneldi. Ama hemen ardından otu iterek görüş alanımdan çıkartan Gamora, onun sırasını çalmıştı. Oda uçarak üzerime atladığında bu konuda Natasha ile yarışabileceklerini düşündüm.

Ve sonunda Peter'da yanıma ulaştığında, hayatım boyunca hiç kimseyi bu kadar özlemediğimi fark ettim.. Bu garipti, aslında değildi ama.. Bu kısmı geçelim en iyisi..

Yanıma ulaştığında sarılmak için üzerine atlamıştım ki omzumdan tutup beni sarstı.

"İyi misin sen? İyi olmadığını söylediler..."

"Ne- Neden bahsettiğini anlamıyorum- Asıl sen iyi misin!"

"B-ben.." dedi ellerini omuzlarımdan indirirken. Muhtemelen Steve'in ona bakışlarını fark etmişti.

Hiçbir şeyi umursamadım.Ona sımsıkı sarılıp başımı göğsüne fazlaca bastırırken diğerlerinin ne düşündüğü, veya düşüneceği umrumda bile olmadı. Yine yapmak istediğim şeyi yapıyordum. Ki biraz daha Steve'e bakmaya devam edip sarılmama karşılık vermeseydi ondan ayrılıp suratına tekme atacaktım. Neyseki, bir süre sonra ürkekçe o da kollarını bana sarabilmişti.

"Sizi özledim." dedim başımı göğsüne daha da bastırırken.

"Arkadaşlarınla tanıştırmayacak mısın?" dedi beni kendinden ayırırken. Gözleri halen Steve'deydi.

Yorucu bir tanıştırma şeyi atlatmıştım ama buna değmişti. Şu an.. Roket nasıl yastığıma kaka koyduğunu Clint'e anlatıyor -evet bir keresinde bunu gerçekten yapmıştı, sonra Gamora ona ceza olarak bir aylık Milano temizliğini ona yatırmıştı.-, Natasha ve Gamora erkeklerin ne kadar gerizekalı olduğundan bahsediyor, Mantis Wanda'ya telepatların ne kadar mükemmel olduğundan bahsediyor -Wanda bunalmış görünüyordu gerçi-, Bruce Groot'un ne kadar harika bir yaratık olduğu hakkında onu dinlemeyip kim daha iyi kemik kırar kavgası yapan Thor ve Drax'a bir şeyler anlatıyordu. *yazar nefessiz kalıp Tony'e sövereken kendini çatıdan atar.*

Steve ise öldürücü bakışlarını Peter'ın üzerinden çekememişti. Daha sonra Natasha onu sürükleyip Peter ve benim yanıma getirdi.

"Bence.." dedi Peter'ın elinden tutup onu da kaldırırken. "Siz ikiniz daha iyi bir başlangıç yapabilirsiniz."

Peter iç çekip pekala diye mırıldanırken Steve'in bakışlarındaki öldürücülük düzeyi halen değişmemişti.

"Peter Jason Quill." dedi Peter. Elini uzatmamıştı ama.

"S--"

"Steve Rogers, Yüce Kaptan Amerika, değil mi?" dedi Peter gülümseyerek. "Dedem hayranınızdı." elini Steve'e uzattı.

"Dünyalı olduğunuzu bilmiyordum." dedi Steve, Peter'ın uzattığı elini tutarken.

"Annem dünyalıydı."

Natasha halen ortamın gergin olduğunu fark edine Steve'i diğerleriyle tanıştırmaya sürüklemekte buldu çareyi.

Her neyse..

Kimse ölmediğinr göre, her şey yolundaydı.