"Yine"
Güçlü bi hisle merhaba dedim yeniden hayata....
San ki oda bana güneşin doğuşuyla merhaba dermişcesineydi...
Kim ne derse ne desim hayatım hep aynı hic bi değişiklik göremiyorum...
Bu da ister istemez kahrediyor insanı iste...
Bi anda dalmak ve bidaha hic geri dönmek istemiyorum....
Ama nerde...
Bu düşünceler icin de boğulmaya deil kaybolmayamı mahkumum anlamıyorum...
Artık birinin gelip beni bu hayatın icin den çekip kurtarması lazım...
Yoksa kaybolmaya ezeliyim...
Yeniden her güne baslamak ızdırap verici...
Çünkü yanın da kimseyi goremiyorsun...
Ne kadar zavallayici bi durum...
Ben boyle hayata ne diyeyim ki...
Tek diyebileceğim sey kurtulmak derken...
Bir den kapı çaldı ama hiç aldırış etmedim...
Çünkü üst kattan kim iner ki aşağıya...
Tabi ki de benim gibi üşengeç kişiler seyretmeyi tercih eder...
Boyle düşünürken defalarca kim zile basıyordu ki yaa...
En iyisi üşengeçliği bi kenara bırakıp kapıya doğru yönelmekti...
Tam kapiya vardım da bir den anahtar sesi duydum bu da neydi simdi...
Ne oluyor demeye kalmadan içeri bi adam girdi ve o anda yere yapışıverdim...
