Eve geldiğimde ise dedem evde yoktu...
Şaşırmıştım çünkü dedem beni neden tekbasima bıraktı diye düşünmeye başladım icimdeki telaşla..
O anda arkamdan biri dokundu,yine o..
O derken Umutu kahsettim malesef...
"Off senden kurtulamayacağım herhalde sürekli ben nereye gitsem arkamdan geliyorsun "demeye başladım mizilayarak...
"Aman sende çok konuştun be kızım deden bizde sende bize gelmek zorundasın "dedi piskin pişkin...
Ben tabi altta kalirmiyim hiç "öylemi çok isterdim ama çok işim var"demeye kalmadan dedem arkadan "hafi kızım bugün akşam yemeğini Umutgilde yiyeceğiz" deyince işler değişti...
Mecburen gitmek zorunda kaldım..
Ama tek bi sorun vardı yemeği Umutla biz hazırlayacaktık..Neden ama bunlar benim başıma geliyor diye kendi kendime sinrlendim...
Artık mecbur ola-rak ikimizde kollarımızi sıvayıp ise koyulduk..
Aslindada öyle bi kötü tarafı yokmus...
Çünkü ilk defa birisiyle bukadar eğlenceli anlar geçirmiştim..İkimizde birbirimize bakıp salaklar gibi gulumsuyorduk neden ama icimden bi ses Umuta sarıl diye bağır bağır bağırıyordu...
Bi arada da dedemler konuşurken ikimizde onlara kulak misafiri olduk...Oda benim gibi meraklı herhalde...
Asıl olan konumuza gelecek olursak konusmaları bizi şaşırttı..
Hemde baya baya...
Cünkü konuşmalarında "bu çocukları birbirleriyle baş göz etsek ne güzel olur hem biz akraba oluruz hemde çocuklarımız yabancı kişilere gitmezler" diye fısıldaşa fısıldaşa konuşuyorlardı...
Ama benim o anda sartellerim atti normal olarak ..."siz ne yapıyorsunuz yaa bide sessizce konuşuyorlar sanki biz duymayacagiz sakın bunu aklınızdan bile gecirmeyin doğru yaa siz çoktan gecirmişsiz ama yinede ben başta uyariyim ben sevmedigim biriyle asla ama asla evlenmem "diyerek sinirle ve hışımla evden çıkıp gittim...
Dedem arkamdan "dur kızım lütfen gitme bi dinle evladım "diyerek bana bağırıyordu son sesiyle...
Ama ben arkamı donupte bakmadım...
Herşeyi hakediyorlar yaa şahsen dedemden böyle bir şey beklemezdim..Hayatta da beni hiç beklemediklerim üzüyor acımasızca...
