Eve koşar adimlarla gittim kapiyi hemen açtım...
Iceri girip odama dogru yürüdüm..
Dolabın üstünden bavulumu indirip esyalarimin hepsini doldurup tam kapatacakken bisey unutmuştum...
Tabikide ne olabilir..
En önemli olan "Zarf"...😶
Zarfida bavulun içine atıp kapıyı kapatip çekip gittim evden..
Icimdende belki beni bulamazlar diye düşünüyordum aslın da yurtdışı olsa daha iyi olur diyordum...😑
Orayada gitmeye gücüm yetmezdi malesef..
Asıl olan şey nere gidebilirdim evden çıktım ama gidecek yerimde yoktu..
Gerçeği söylemek olursa arkadaş çevremde-yakinlarimda yok bu hayatta...😒
Düşünüyorum ama hiç biyer gelimiyor aklıma..
En sonunda kaldirima oturdum ve dusunmeye başladım...
Kafamı kaldırdığım da ise yine o genç adam..🤔
Acaba benimi götürmeye geldi diye aklımdan düşünürken sanki o beni anlamışta "Evet"dermis gibi kafasini sallıyordu...
En sonunda dayanamayıp..
-Sende kimsin dedim...
-"Sen kafana takma diyerek elimden tuttu ve beni arabasina bindircekken..
Çek o elini elimden beni hem kaciriyorsunuz hemde geri bırakıyorsunuz...
Bide üstelik hiç bişey olmamış gibi tanımadın birinin elinden tutup götürüyosun demeye kalmadan..
Kes çeneni artık mecbursun benle gelmeye gelmessen tek başına ne yapamaya ne düşüyorsun...
Gelmiycem ben hayatla mücadeleyi öğrendim sen beni merak etme ben başımın çaresine bakarim dedim ve oradan uzaklaştım..
Ooo ise kendin bilirsin bida görüşmek dilegiyle küçük hanim diyerek gitti...
Aslinda da ne yapacağımı bilmiyordum ki ooo genç adam tam arabasina binip gideceğinde elinden tutup benide götür buralardan birakma demeye kalmadan bana gülerekten hadi bin küçük hanim dedi..
En son çarem buydu...
