Evet beklediğim kişiydi EGE...
Bunca zaman sonra yinemi beni mahwetmeye kırmaya dökmeye gelmişti...
Artık bu işten çok sıkılmıştım...
Konuşmanın şimdi tam yeri ve zamanıydı...
Öncelikle şu cümleciklerimle konuşmaya başladım...
《Sen nasıl bir insansın ne istiyorsun benden sana ne yaptım ki bana bunları yaşatıyorsun...
《Sürekli acı çekiyorum farkında mısın diyerek sözümü böldü..
《Senden ne istiyorum biliyor musun dedi¿
Ben ise 《Neymiş Allah kahretsin bu durumu söyle de kurtul ...
《Kes artık çeneni kızım ben seni istiyorum yeniden seninle birlikte ve yeniden mutlu olmak istiyorum diyerek sözünü bitirdi...
Sanki bu cümlecikler hoşuma gitmişti ama bana o kadar çok şey yaşatan kişi...
Şuan gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum...
Yavaşça kalktım ve 《Biz pardon senle ben artık olamayız bunu kafana soksan iyi olur çünkü ben artık başka birini...
《Bana şu sözlerle 》sakın o cümleyi bitirme şimdi yapacağın şey hazırlanıp haa bak karşıya sana aldığımı giy ve seni çağırdığımda aşağıya in...
Ben hâlâ anlayamamış tavırla 《Ne oluyor ¿
《Sen dediklerimi yap diyerek odadan çıktı...
Kendi kendime acaba giymelimiydim yok yok ne saçmalıyorum sonunda bana kafayıda yedirtti yaa helal olsun valla...
Yavaşça ayağa kalktım pencereye doğru yöneldim evet biraz yüksek olabilirdi ama atlasam en azından ölmezdim...
Şöyle bir yukarıdan etrafı kolaçan ettim...
Kimsecikler görünmüyordu...
Bence tam zamanıydı ama yanıma lazım olacak bişey almalıydım yani telefonumu şimdi ben nerden bulacaktım en iyisi hiç vakit kaybetmeden burdan gitmekti...
Evet her ne olursa olsun bana, burdan atlamalıyım dedim kendimce...Tabi bide insanın yükseklik korkusu olunca...
Ama yapmamı gerektiriyordu eğer bu cehennemden kurtulmak istiyorsam bütün riskleri göz önüne almak zorundaydım...
Ve gözlerimi kapatarak kendimi aşağıya doğru ittim...
