Bida geri dönüşü olmayan bir karanlığın içine kendi ayaklarimla gidiyorum...
Dayanamıyorum elimden hiç bir şey gelmiyor..
Hayatta hep kendi mücadeleni veriyorsun...
Sonunda ooo an geldi..
Hemen bir taksiye atlayıp gittim...
Taksiye beni bir uçurumun kenarına götürmesini söyledim..
Tabi taksicide parasını alcak ya beni uzak mesafelerden götürdüğünü de biliyordum...
Ama olsun bu son taksiye binisim ve biyere gidişim..
Uçuruma gelince ilk olarak su bavuldan kurtulmanın zamanı gelmişti...
Aslında atasım da yoktu..
Çünkü ben nereye gitsem tek ooo beni bırakmıyordu...
Neyse ya boşverelim..
Ayaklarimi yaklaştırmaya başladım uçuruma doğru tam kendimi aşağıya bırakıyordumki yine ooo genç adam beni geri almayı başardı...
"Neyapiyorsun sen be salakmisin kızım dedi..
"Sayende-kafayı buluyorum eglensene bunlada hadi gül dalga geç ne bekliyorsun derken bianda bana sarıldı ve ağlamaya başladı...
Sonra yüzümü ellerinin arasına alarak uzun-uzun baktı..
Ve beni nakadar çok sevdiğini defalarca haykırmaya başladı...
Bi anda bana ne olduysa hayatta yapamıyacağım şeyi yaptım"ÖPTÜM"..
Bunu nasıl yaptım hala aklım ermiyo...
Demekki aşk böyle birşeymiş hayatta yapmiyacagin şeyi bile yaptiriyormus..
Helal olsun bu aşka...
Artık uzulmiyecgime emindim..
Çünkü mutlu sonu bulmuştum...
