Kafamdan bitürlü onu atamıyordum...Acaba dedeme anlatmalimıydım ki diye düşünmeye başladım..
Icimde ona karşı hayla biseylermi vardiki...
Gerçekten saçmalıyorum diye kendi kendime konuştum...
Dedeme"melek dedem biraz dışarıya cikabilirmiyim"diye sorduğumda "tabiki evladım bende gelmek isterdim ama dinlenmem lazım yaşlılık iste melek kuzum"dedi ve dışarıya çıkmak için hazırlanmaya başladım..
Hazirlandık tan sonra çantamı alıp dedeme"akşama görüşmek üzere"diyerek kapıyı örtüp yürümeye başladım...
Baya bi yol katetmişim..
Ama normal olarakta baya bi yoruldum haliyle derken...
Önüme birisi dikiliverdi..
Başımı kaldırdım da ise uzun boylu, sarışın, saçları önüne gelen ve çok yakisikliydi...
Tabi şaşırmıştım..Benimle böyle bir çocuğun ne işi olabilir diye düşünürken hafif kalın kibar sesiyle"merhaba küçük hanım "dedi..
O anda aklımdaki herşey yerle bir olmuştu...
Nedenmi Egede böyle derdi bana..
Onu hatırlamaktan bi türlü kurtulamıyordum..
Yine bana birşeyler dicekken"pardonda sende kimsin "dedim...
Usul ve tatlı sesiyle"senin dedenin yanındaki evde oturuyorum "dedi..
Dedemide nerden tanıyordu bu ...
"Hayrola bi mahsurumu oldu "dedi..Evet oldu çünkü seni tanımıyorum aytiriyeten dedemide nerden taniyorsun"dedim şaşırmış bi ifadeyle
..
Oda bana"dedenin en iyi arkadaşının torunuyum ve bize sürekli senden bahsederdi bende seni görünce hemen yanına geldim kötü bi niyetim yoktu "dedi...
"Asıl sen benim kusuruma bakma kafam bu aralar çok yorgunda bu arada benim adım Mira seninki peki "dedim tatlı bir tebessümle..
"Önemi yok tanışmamış böyle olacakmış ayy pardon adımı söylemeyi unuttum Umut"dedi gözlerimin içine bakarak..
Sevindim tanisdigimiza diyerek yoluma devam ettim..
Bide bu çocukla uğraşamazdim Egeden sonra..
Yakışıklı ama işte uğraşamam...
