Evde dönüp duran, fazlasıyla gerekli olan telaş havası; yaklaşık iki gündür aralıksız devam ediyordu. Bugün Logan'ın ailesinin bizi ziyaret etme günüydü. Ve günün asıl teması Aleisha'yı gören Logan'ın ailesinin vereceği tepkiydi.
Aleisha davul gibi karnıyla, peltek adımlarla evin içinde dolanıp hepimize emirler yağdırıyordu. Logan ise uykusuzluğunun verdiği baş ağrısıyla mücadele etmenin yanında denilenlere koşturmaya çabalıyordu. Aynı zamanda ikisi de söylenirken, sikilen beyinler Zayn ile benimki oluyordu.
Fakat yine de Zayn ile birlikte onların aksine fazlasıyla rahattık. Galiba bu halimiz onlara fazlasıyla batıyordu. Sorun onların sorunuydu, bizi alakadar etmiyordu.
"Koltukta oturup durmasana!" Tek kaşımı kaldırıp başımda dikilen Logan'a baktım.
"Nerede oturayım?" Logan'ın siniri giderek artıyorken homurdanmaya benzer bir sesle konuşmuştu.
"Oturma!" Omuz silktim.
"Neden oturmayayım?" Derin bir nefes alıp verdi.
"Bilmiyorum." Onun ardından ben de derin bir nefes aldım. Ardından uzanıp kolunu tuttum ve onu yanıma çekerek oturmasını sağladım.
"Rahatla biraz." Yeniden nefesini verdi.
"Kafayı yemek üzereyim." Kolumu omzuna atıp ona hafifçe sarıldım.
"Şhh..." Konuşmama izin vermeden devam etti.
"Gerçekten çok gerginim, Ell. Bizimkiler çok fena olay çıkaracak." Başımı iyice ona çevirip gözlerinin içine baktım. Gözleri kanlanmıştı.
"Kötü düşünme. Tamam, zor olacak ama kolay olan hiçbir şey yok. Her şey zor ve sen bunun da altından kalkacaksın." Logan çaresizce başını iki yana salladı.
"Tanrı aşkına, kız dokuzuncu aya girdi. Öğrenecekler ve bu benim sonum olacak." Tam dudaklarımı açmış ona bir şeyler söyleyecektim ki, önce bir ciyaklama, ardından da Zayn'in sesi duyuldu.
"Hey!" Logan'la birlikte arkamıza dönüp salonun kapısına baktığımızda, Aleisha ile Zayn'in çarpışmak üzere olduklarını gördük. Aleisha'nın arkası bize dönüktü fakat omuzları sarsılıyordu ve Zayn onun yüzüne kaşları çatılı bir ifadeyle bakıyordu.
"Ne oldu?" Logan ufak bir küfür savurup ayağa fırladı.
Siktir. Bizi duymuştu ve yanlış anlamıştı.
"Aleisha..." Logan ona seslenir seslenmez Aleisha dolu gözlerle ona döndü.
"Eğer benden bu kadar utanıyorsan, burada bir dakika bile durmam." Logan hızlıca başını iki yana sallayıp konuştu.
"Bebeğim, öyle söylemek istemedim." Aleisha gözünden firar eden tek damla yaşı elinin sersiyle sertçe sildi.
"Neden bu kadar korkuyorsun? Ben sana layık değil miyim?" Ben dayanamayıp nefesimi verdiğimde, Zayn onların yanından sızıp benim yanıma gelmişti. Kendini yanıma bıraktığında, Logan konuştu.
"Sen ve bebeğimiz beni asla endişelendirmez. Benim endişelendiğim asıl konu ailem." Uzanıp Aleisha'yı göğsüne çekti.
"Onları daha önce görmedin. Gördüğün zaman ne demek istediğimi anlayacaksın." Aleisha Logan'a sarılıp usul usul ağlarken, evin içinde acı dolu bir kapı zili yankılandı ve sonrasında çok büyük bir gerginlik ortalığa hakim oldu.
Aleisha koşarak kendini bir odaya attı ve Logan ile birlikte kapıya atladık. Neler olacak çok merak ediyordum. Fakat beklemediğim bir şekilde kapıyı açar açmaz dört çift göz üzerimize döndü ve dünya benim için durdu. Babam ve annem, Logan'ın ailesinin arkasında durmuş öylece bize bakıyordu ve onların da burada olması kesinlikle beklemediğim bir şeydi. Çünkü daha birkaç gün önce onları aradığımda gelemeyeceklerini, ikisinin de ayrı işlerinin çıktıklarını özellikle belirtmişlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SPACE 3 | FUTURE OF THE PAST / z.m
Fanfic"Sadece yanlış sonuçlanmış bir sahneyi değiştirip, olması gerektiği gibi sonlandıracağız... Senaryoyu değiştireceğiz." Space #3. Kitap
