Biała wilczyca i Czarny wilk

Prolog

Biegnę przez las w wilczej postaci. Oddycham pełną piersią, to jest moje ulubione uczucie odkąd dowiedziałam się, że jestem wilkołakiem, czyli od jakiegoś miesiąca.

Nazywam się Lottie Verga i mam 18 lat. Od dziecka mieszkam z rodzicami na brzegu lasu. Zawsze zastanawiałam się, dlaczego akurat w takim miejscu, lecz teraz wszystko stało się jasne. Po mojej pierwszej przemianie dowiedziałam się o sobie kilku istotnych rzeczy. Mianowicie:
jestem córką najsilniejszego wilkołaka na ziemi, jestem alfą, muszę znaleźć swojego mate itd. itp. Nigdy się czegoś takiego nie spodziewałam, lecz teraz wiem, że moje życie zmienia się o 180° z każdym dniem.

Przestałam chodzić do szkoły, gdyż rodzice stwierdzili, że jest to dla mnie zbyt niebezpieczne. Całymi dniami mama uczy mnie tego, jak stać się najlepszą Luną. Wytłumaczyła mi jakie będą moje obowiązki względem stada i przeznaczonego. Do teraz nie mogę sobie tego wyobrazić. Wiem tylko, że jeśli nie znajdę mate do moich 20 urodzin, będę skazana na osobę, którą wybiorą mi rodzice.

Podczas przemiany stałam się piękną śnieżno-białą wilczycą, która na końcówkach uszu ma czarne pasemka. Co za tym idzie? W ludzkiej postaci moje włosy wyglądają tak samo, białe z czarnymi końcówkami. Mam niebieskie oczy, w których błyszczą i mienią się małe kryształki.

Tego dnia, kiedy tak biegłam nie wyczułam bardzo istotnej rzeczy. Ktoś mnie śledził...