KARA MAVİ

Son Hatıramız

Afra'dan

Kamil Ağa'nın neler yapabileceğini biliyordum Bu köyde O ne isterse bir şekilde,o olurdu.
napar ne eder istediğini alırdı,diyemedim "Babam yaptı"diye sanki dilim tutulmuştu.
Ardından Jandarmalar gittikten sonra onun ağzından çıkan kelimeler bir Oktan bile daha çok canımı yakmıştı.
"Kızlar nasıl desem bilmiyorum ama Anneniz vefat etti" dedi bian duraksadım algı yollarım kapandı tek düşünebildiğim Annemdi !
Bunca yıldır yediğim küfürler den çok bu canımı acıtmıştı ...
Aniden ayağa kalktım ve Ağa'nın yanına gidip onu sertçe itmeye çalışıyor bir yandan da bağırıyordum.
"Allah sizi kahretsin! Nefret ediyorum sizden acımasız varlıklar Gidin burdan Gidin! "
Jandarmaların gitmesiyle yumuşak tavırlarını bir kenara atıp beni itmişti,yere çok sert çarpmıştım
"Kendini ne sanıyorsun be sen zavallı ! Hangi hakla bana hakaret edersin !" Diye bağırdı ayağa kalktım kolum kızarmıştı susmazdım !
"Doğru,hangi hakla sana hakaret ederim demi mesela babamla yaptığınız tüm pis işlere say veya Babamında sana olan borcu yüzünden evde ekmek yokken O paraları sana verdiğine say
ve en başta Babamın Annemi öldürdüğüne !
Senle babamın neler yaptıklarını biliyorum suan susabilirim ama küçüğüm veya güçsüzüm sanma !
Dedim ve hızlıca söylediklerimi kimse duymasın diye O koca eliyle ağzımı kapattı.
O sırada kapının yanında bana bakan Emre'yi gördüm yanımıza geldi ve Büyük dedesinin elini ağzımdan çekmişti.
yaşlı gözlerim ona kaymıştı son sözümü söyledim
"Asla size istediklerini vermiycem ne sorununuz varsa O Katille Halledin !"
Emre Büyük Dedesine bağırıyordu
Bian Annem aklıma geldi !
O an Emre'nin bağırışlarını ve diğer hiç bir sesi duyamaz oldum.
Kalbim acı çekiyordu arkamı döndüm Feyza yoktu ...
"Git artık !"Dedim
Bana döndü ve "Bu sözlerini baban döndüğünde söyleyebilecek misin çok merak ediyorum " dedi
Yıkılmıştım ne diyordu bu gerimi gelecekti ? Olamaz ya demi ...
İçeri Odaya doğru koştum Feyza mindere oturmuş kulaklarını elleriyle kapatmış sessizce ağlıyordu elinde bir örgü bebek vardı.
Yanına gittim bana baktı bir şey söylemiyordu ...
Göz yaşlarımı sildim kardeşim için !
Bu iki bebek dogum günü hediyemizdi.
Ah! Annem Ah
Feyza bebeğini karnına doğru bastırıp bana baktı anlamıştım gözlerinden Annemi soruyordu
O mavi gözlerine bakıp kafamı yana doğru salladım Hıçkırmaya başladı kafasını omzuma yasladım.
O güzel kokulu bebeğe baktım annemin son hatırasıydı.
Gidememiştim annemin yanına
Ve ben şimdiden Annemi çok özlemiştim.
Şimşek seslerini duyunca bian Feyza'ya baktım
Feyza ile ben Şimşek çaktığı zaman Allah'ın fotografımızı çektiğini (haşa) sanardık ve gülümserdik.
Cidden garip çocuklardık her açıdan
Saçlarını okşadım içimde öyle bir burkukluk vardı ki anlatamam.
Feyza'yı sakinleştirirken dedesini eve götürdükten sonra kapının yanından bize bakan Emre'yi gördüm
Ona Mavilii demek bile içimden Gelmiyordu ...
Feyza olmasa sabahlara kadar ağlayabilirdim
Ama yapamazdım !
O yüzden içim kan ağlıyordu ve dışıma yansıtmamak için elimden geleni yapıyordum.

Herkese iyi geceler
Buda burda kalsın
Yorum + Vote yaparsanız çok sevinirim.
Yeni bölümde görüşmek üzere
Sizi seviyorum (: