KARA MAVİ

Başlamadan Bitti

Emre'den

Bazen kimse sizi duymaz...
Anlamaz..
Ve Sevmez...
Bu kelimeler benim için değişmeyen şeylerdi.
Uzun süre yanlız kalmıştım ve hala bu  yalnızlığım devam ediyordu.

Annem babamla kavga ederken kapıda Durmuş onları dinliyordum
Annem babama hakaretler ediyordu
O sırada,
"Bizim bile olmayan birine nasıl böyle bir şey söyleyebilirsin !"dedi
"Sussana biri duyacak be !"
"Susamam bu iş bitsin yoksa ben çekip giderim bu köyden yeter senin şu zavallı ailen yüzünden tıkandım kaldım bu köye bütün sosyal hayatım sona erdi ne yapacaksan yap bitsin artık yoksa beni bir daha göremezsin"dedi
Babamda bağırarak
"Az kaldı be dayan biraz ortalığın yatışmasını bekliyoruz  her yerde konuşup durma Emre duyacak beni daha da kızdırma! "dedi
Duyduklarım karşısında afallamış
Odama koşmuştum.
Neler oluyordu ?
İçim acıyordu Ailemin yaptıklarına karşın
Susmuştum...
Ve bir gün Afra'nın öğreneceğini bile bile,
Dolabımdan fotoğraf makinemi çıkarmış fotoğraflara bakıyordum.
O gün çektiklerime...
O fotoğraflardan bir tanesini bastırmıştım
İçimde kötü bir his vardı ve benim hislerim çok kuvvetlidir.

O sırada aniden babam girdi içeri
Gözlerim kocaman açılmıştı hemen fotoğraf makinemi arkama saklamıştım.
Babam bana keskin bir bakış attı ve aniden Arkamdan zorla makinemi aldı vermedim ama gücü karşısında yenik düşmüştüm
Babam gördükleri resimler karşısında  şok olmuş ne diyeceğini bilmemişti
"Sen..."dedi
Anlamını bile bilmediğim küfürler yemiştim ardından da fotoğraf makinemi yere hızlıca fırlattı
Hayallerimi biriktirdiğim makinem
İlk oyuncağım
Paramparça olmuştu...
Her yere parçaları savrulmuştu  Babam çok sinirlenmiş
ve bana tokat atmıştı.
İlk defa babamdan dayak yemiştim
Yanağıma elimi koyduğumda
O ikizlerin hakkını savunacaktım !
"Ne oldu Baba beklemiyormuydun ? bunun bir suç olduğunu bilmeyeceğimi mi sandın.
Bunca zaman sustum ama şimdi senden olmayan bir cevabını açıklamanı bekliyorum
Nasıl bir vicadansızlık içindesin?" dedim
Babam bana acımasızca bakıyordu
"Nasıl mı ?
sana işime karışmaman gerektiğini söylemiştim " dedi bağırarak
O gün Hiç yemediğim kadar hakaret yemiştim
Benim kapımı kitlemeden önce

"Sen daha akıllanmamışsın Dedenin işi bitsin Amerika'ya O çok sevdiğin yurduna  geri döneceğinden emin olabilirsin"dedi

Ve kitlendi kapım
Kitlendi Hayallerimi
Hayallerimizi...
Ben ve yerde kırık fotoğraf makinem birbirimize bakıyorduk.
Ağlıyordum.
Hemde Hıçkıra Hıçkıra

Erkekler ağlamaz demeyin erkekler yanlızca sevdikleri Kadınlar için ağlar...

Kimsem yoktu.
O gün  Afra'yı camımda görünce şok olmuştum
Burkuk bir sevinç yaşamıştım.
Yüzüne bakamıyordum
Onun O eşsiz gözlerine bakamamak çok acı veriyordu.
Ama ben ondan Ailemin suçunu saklamıştım.
Bile Bile...
Onun ise bana nasıl masum baktığını tahmin edebiliyordum ama bakamazdım.
Ona söyleyemediğim için
Onun başka bir insanın mezarında ağladığını bilmediği için
Sustuğum için kendimden Nefret etmiştim.
Ama söyleyemedim Babamın son sözü ile her şey

Başlamadan bitti...