KARA MAVİ

Hayır !

Feyza'dan

Afra'nın çığlıkları kulağında çınlıyordu  Afra'nın annemin ölümünden sonra ilk defa böyle ağladığını görmüştüm.

Artık Dayanamıyordu farkındaydım ve bunda benim payımda çok büyüktü sırf benim için hayata tutunmaya çalışıyordu

Köydeki dedikoducu kadınlara,
Başta Ramiz amca olmak üzere Ahlaksız Adamlara,
Sadece benim için katlanıyordu...

Ve pes etmiyordu
Benden  vazgeçmiyordu.
Hasta olmasam
Konuşabilsem ona neler söyleyecektim.
Eskisi gibi ona onu çok sevdiğimi söyleyecektim.
Olmuyordu bu acı benim en büyük imtihanımdı.

Senle konuşmayı çok özledim Anne...
Senin gülüşünü özledim Anne...
Bana bakan Mavi gözlerini özledim Anne...
Kokunu özledim
Bize sarılışını özledim Anne...
Ve bizi seven tek insan olduğun için yine,Yine, Yine Seni çok özledim
Annem...

Afra'yı Alihan kollarına almış Naime Ninenin evine götürmüştü
Arkada onun için dua ediyordum
Korkmuştum
Ona bir şey olmasından
Çünkü çok kötü bağırıyor ve ağlıyordu.

Eve girdiğimizde Naime Nine özel olarak ilgilendi bizle Afra'yı sarıp sarmaladı,

Öptü,kokladı

Bir Anne gibi...

Alihan ise Afra'nın yanından hiç ayrılmadı.

Bende Yapabildiğim kadarıyla sıcak bir çay yaptım.

Çok korkmuştu..

Eve gidene kadar Alihan Afra'yı sakinleştirmek için her şeyi yapmıştı onun yanaklarını iki elinin arasına almış

"Geçicek söz veriyorum sana Yanında olamadığım zamanları telafi edeceğim"

demişti..

Aslında Naime Nine ve Torunları bizim köyde yaşıyorlardı diye biliyorum sonra Naime Nine saglık sorunları yüzunden kısa zaman içinde Şehre yerleşmişlerdi daha sonrada iyleşince köye geri dönmüş lerdi.

Alihanı küçükken köyde bir kaç kez görmüştük ama sonra bir daha hiç karşılaşmamıştık.

O gün bitmek bilmedi bütün gün Naime Ninelerde kaldık.

İlk defa kaybettiğimiz aile sıcaklığını hatırlamıştım.

Vote etmeyi unutmayın 💕