Ellerim ne kadar hoyratlaştı
Onları artık saklar oldum
Yüzümde çizgiler daha bir belirgin
Tenim sanki benim değil
Bedenim artık söz dinlemiyor
Gönlüm dışında
Her şeyim ihtiyarlamaya başladı
Gidenin acısını çektiğim gibi
Sevildiğimde mutlu olabiliyorum
Ve hala gözyaşı dökebiliyorum
Bekleyebiliyorum
Sevebiliyorum
Özleyebiliyorum
Hissedebiliyorum
Her doğan güneşle
Eskiden olduğu gibi
İçimdeki yaramaz çocukla
Güne başlayabiliyorum
Ve biliyorum ki
Bedenim toprak olana
Ruhum bulutların üstüne çıkana kadar
Acıya mutluluğa sevgiye
Saygıya dair ne varsa
Gönlüm hepsini hissedecek !.
Yusuf Tandoğan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Maviye Çalan Hasretim
ŞiirHayat canımı yakmış Uçurtmam tellere takılmış olabilir Acılarım telli duvaklı gelin olup Gelinlik diye kefen giyip mezara girmiş olabilirim Ama sen yine de grilerime aldanma Kara bulutlar üstümden hiç kalkmasa da Ben hep maviyim sana !. Yusuf Tand...
