"Dur sevdiğim !...Ne olursun ... Son bir kez daha baksana bana ...Üşüyen ellerimden tutsana...
Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerdeyim. Tanımadığım duvarlar ve tanımadığım bir koku vardı sadece . Doğrulmak istediğimde göğsümde hissettiğim dayanılmaz acıyla inlemeden edemedim .
Hissettiğim acı o kadar dayanılmaz dı ki bedenimi hareket etiremiyordum .
Neler olduğunu sormak istesemde hiç kimse yoktu yanımda.
Gözlerimi kapatığımda herşeyi hatırladım bir anda .
O adam ,o adam Vedatı vurmak istediğinde kendimi Vedatın önüne atmıştım . Evet öyle yapmıştım.
Peki neden yapmıştım ? Beni sevmeyen bir adam için canımdan vazgeçmeye değer miydi ?
Benim için değerdi ...
Ben onu çok seviyorum ... O artık beni sevmesede ... Ben hala ona birşey olmasından korkuyorum ...
Halbuki o artık başkasına ait ... Ben niye korkuyorum bilmiyorum ...
Ben ondan onun benden vazgeçtiği gibi vazgeçemem ... O beni nasıl sevdi bilmiyorum ama ben onu çok sevdim . Canımdan bile daha çok sevdim ...
Gözlerimden akan yaşlar yüzümü ıslatmıştı bile . Aşk açısı gerçekten de ölümden beter. Bir gün içinde öyle acı çektim ki ...
Beni düşüncelerimden alan açılan kapı idi . Kapıya doğru baktığımda nefesim sıklaştı ve aldığım her bir nefes göğsümü daha da yakıyordu.
O adam ... Buz gibi mavi ve soğuk gözleriyle bana bakıyordu . Ne işi vardı bunun burda ?
Hangi cesaretle buradaydı?
"Ne işin var senin burda ? Niye geldin ?"
Ben ard arda sorular soruyordum ama cevap vermeden yanıma doğru geliyordu .
Ben korkuyordum . Evet ondan çok korkuyordum .
"Babaaaa ... abiiii nerdesiniz ? " tam gelip yanımda durdu .
"Boşuna bağırma ne abin ne de baban duyamaz seni ."
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki . Aklıma gelen kötü şeyler beni çok korkutuyordu .
"Yoksa -Yoksa onlara bir şey mi yaptın? "
Gözyaşlarıma engel olamıyorum bir türlü.
"Korkma onlara birşey yapmadım. Şuanda burada olmadıkları için seni duyamazlar.
Ben seni görmeye geldim . "
Allahım ya bu adam ciddi miydi ? Eserini görmeye gelmiş gibi . Birde utanmadan görmeye gelmiş .
Her ne kadar korksamda babamla abime bir şey yapmamış olması beni rahatlatmıştı. Ama yinede bu yüzsüze haddini bildirmeliydim yoksa olmazdı. Sonuçta zahmet edip ayaklarıma gelmiş değil mi ?
"Ne o ? Eserini görmeye mi geldin ? Iyi işte geldin gördün şimdi defolup git . "
Hatırlamıyorum ama yürek yemiş olmalıydım yoksa bende bu cesaret ne gezer ? Bu adam insanı bakışlarıyla öldürüyordu resmen . Kendime hayret ettim doğrusu.
Aldığı derin nefesten ve dişlerini sıkmasından çok sinirlendiği beliydi ama yinede sakin olmaya çalışıyordu.
"Peki küçük hanım şimdi gidiyorum nasıl olsa söylediklerinin hesabını tek tek vereceksin . "
Kapıya doğru yönelip ilerlediğinde bende derin bir nefes aldım. Sonunda defolup gidiyordu . Saçma sapan konuştu ama ben söyledikleriyle canımı sıkacak değildim.
"Buz kütlesi ne olacak "diyemeden edemedim. Hatırı kalırdı sonra .
Kapıyı açtı ve tam çıkacakken arkasını dönmesiyle ödüm koptu . Dediğimi duymuş muydu yoksa ?
"Bu arada bundan sonra beni çok sık göreceksin alışsan iyi olur ;
Asi ceylan ..."
*****.
Arkadaşlar umarım beğenirsiniz.
Bu bölümde kafanız biraz karışabilir ama bir sonraki bölümde açıklığa kavusturacağım inşallah ...
Kısa oldu ama beğenmenize bağlı ☺☺
Sağlıcakla kalın ☺☺☺
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Büyük Yemin
RandomEVİN❤EZMAN "Berdel olacak !"diye kükredi genç adam . Ama Vedatın kız kardeşi yoktu ki ... Kimi alacaktı berdel diye ?
