Büyük Yemin

26. bölüm "Sensiz Olmaz "

- "Anne olacaksın "...

Ceylan gözlerinden ard arda süzülen yaşlara aldırmadan bana tekrar sarıldı. 
Ve şoka girmiş gibi  üst üste "Anne olacaksın  "diye  haykırıp duruyordu . Biliyorum cok mutlu olmuştu ama bu kadarı beni korkutuyordu .

Ceylanı kendimden ayırıp gözyaşlarını sildim .
Ve onu sakinleştirecek  kelimeler sarfettim .

-  Biliyorum canım anne olacağım.   Bu gerçekten çok güzel ve tarifsiz bir duygu . Ve sende çok mutlu oldun bunu görebiliyorum. 
Tüm kalbimle inanıyorum ki ,  bir gün  kendi bebegin için de  böyle sevineceksin . O gün gelince bu sefer  biz senin mutluluğunu paylaşacağız.  Ve sen çok güzel bir anne olacaksın .

Ceylan hickirarak ağlamaya başladı.  Bana sımsıkı sarılıp konuştu.

- O dediğin gün gerçekten gelecek mi ? Öyle bir mucize olacak mi  Evin ? Gerçekten bir gün  bende anne olabilecek miyim ?

- Evet canım  . İnan o gün  gelecek  ve öyle bir mucize olacak .

Rojda da  gözyaşlarını silip ikimize sarıldı. 

- ya ! Ama yapmayın böyle beni de ağlatiniz.  Canım yengelerim  benim sizi cok seviyorum . İnsallah herşey gönlünüzce olur .
Ayrıca Ceylan yengecim.  Bende inanıyorum  bir gün o mucize olacak ve sen çok güzel bir anne olacaksın .

Rojdayla Ceylanı odasına götürüp biraz dinlenmesini söyledik.  Ağlamaktan mahfolmuştu zavallı.  Bende içimdeki mutlulukla dört dönüyordum adeta . Rijda her ne kadar abisine bu akşam söylemem için ısrar etse de ben  reddetmiş ve kimseye söylememesini   istemistim .
Çünkü bu çok güzel bir şey ve bunu basit birşeymis gibi söylemek istemiyorum . Karnindaki mucizeyi çok güzel bir şekilde söylemek istiyorum .

Ellin karnımın  üstünde bir sağa bir sola gidip geliyordum .  Acaba nasıl bir sürpriz hazırlasam ? Diye düşünüp duruyordum .

Birden aklıma gelen fikirle el çırptım .
Tabi ya !  Bir hafta sonra Èzmanın dogum günü ve benimde ona verebileceğim en guzel hediye bu .
Hem seviliyorsun hemde dudaklarımı büzmüstüm  .
Bu mutluluğu gözlerinin icine bakarak nasıl gizleyecektim .

Umarım basarabilirdim.  Aynanın karşısına geçip kendime çeki düzen verdim . Yüzümdeki  gülümsemeyi silip normal bir yüz ifadesi takındım .
Akşam olmuştu ve Èzman neredeyse gelecekti . Ona kapıyı açıp onu karşılamak istiyordum . Onun için hemen aşağı indim .

Avluya geldiğimde sofranın çoktan kurulmuş olduğunu gördüm. Hatta Servan abi de gelmişti. 

Herkes masanın başına geçip oturdu . Bende Èzmani bekliyordum .
Servan abi anlamış olacak ki ;

- Èzmanin imzalaması gereken bir kaç dosya vardı. Şimdi gelir .

Bende anladım der gibi  başımı sallayıp  gülümsedim. 

O lafını bitir bitirmez araba sesi geldi.
Ben  hemen bahçe kapısına yöneldim. Kapıyı açtığımda arabasını gördüm.  Oda beni görünce arabadan indi . Adamına arabayı işaret edip yanına geldi .

Hava kararmisti ve ikimiz bahçe kapısının disindaydik . Yanima yaklaşıp tek kaşını kaldırdı;

- Hayırdır  güzelim?  Beni kapılarda mi karsiliyorsun artık ?

Bende aynı şekilde tek kaşımı  kaldirip :

- Bekleyemez miyim yoksa ?

- Hmm demek öyle ?
Beni belinden kavrayıp kendisine çekti ve saçlarıma bir öpücük bıraktı.