Küçük Yalanlar

Küçük Yalanlar 1.Bölüm 'Eski Mahalle'

Tam 8 yıl sonra tekrar çocukluğumu geçirdiğim mahalleye ayak basmıştım. Çocukluğumda ki mahalleden eser kalmamıştı. Herkes büyümüş, iş güç sahibi olmuştu. Buraya geri gelme sebebim artık intikam vaktinin gelmesiydi.

Geçmişte bana yaşattıkları tüm acıların bedelini ödeyecekler.

Okuldaki hırsızlık suçunu üstüme atıp beni okuldan attırmaları ve kendi yaptıkları pislikleri üzerime atmaları sonucu birkaç yıl hapis cezam! Artık hepsi geride kaldı. Artık daha güçlüyüm!

Anne ve babamdan bana kalan evin önüne doğru gittim. Evin önündeki ufak bahçeye doğru gittim. Çocukluk anılarım birer birer aklıma geldi.

Evin içine girdiğimde önüme bir yığın tozlu eşya parçaları çıktı. Derin bir nefes alarak eşyalara göz gezdirdim.

Uzun bir temizlik sonrası artık ev eski halinden bile daha güzel olmuştu.

Mutfağa girip buzdolabını kontrol ettiğimde önüme kocaman bir boşluk çıktı. En ufak yemek kırıntısından bile eser yoktu. Oflaya oflaya yeni temizlediğim koltuğun üstüne attım kendimi.

"Kendine gel Çağla! Tembellik vakti değil, hadi!" diyerek kendimi avutmalarıma devam ederken kapının çalmasıyla koltuktan sıçradım.

Kapıyı açtığımda karşımda ihtiyarlaşmış yüzü, beyaz saçlarıyla bana bakan birini gördüm.

"Buyrun teyzecim ?"

"Evladım, yeni taşınmışsın, hayırlı olsun. Şimdi senin yemeğin yoktur al elimdeki yemekleri. Bu akşam bunlarla idare edersin."

"Çok teşekkür ederim, teyzecim. Ellerine sağlık!" diyerek yolcu ettim.

Elimdeki yemek dolu tencereyi alıp mutfağa geçtim. Daha yeni piştiğine bahse girebilirdim. Elimde hissettiğim sıcaklıktan çok net anlaşılıyordu.

Yemeğimi yedikten sonra anne ve babamım yatak odasına doğru gittim. Yıllar önceki halini hâla koruyordu. Yatağın yanında duran aile fotoğrafını elime aldım. Üstündeki tozu silerek tekrar yerine koydum. Yıllar sonra aynı eve gelmem içimdeki özlemi dışarı çıkarmıştı.

Üstüme montumu alıp koşu yapmak için dışarıya çıktım. Uzunca koşunun ardından tepeye ulaşmıştım.

Annem ile birlikte sürekli olarak geldiğimiz bu tepeden geriye sadece oturduğumuz banklar kalmıştı. Her yerde dolaşan çocuklar sanki yok olmuştu.

Koşum bittikten sonra eve doğru gittim. Kapıyı açıp anahtarı masaya koydum. Dağınık olan birkaç yeri daha düzelttikten sonra televizyonu açıp izlemeye başladım.

Çok geçmeden zilin çaldığını duydum. Kapıyı açmamla tüm kötü anılarım gözümün önüne gelmişti. Bana tüm kötülükleri yaşatan Hülya, Müge, Ömer ve Ozan buradaydı.

Yıllar onlardan hiçbir şey götürmemişti. Hâla eskisi gibiydiler. Geçirdiğim şaşkınlık bittikten sonra onları içeri davet ettim.

Sanki geçmişte yaşadıklarımız hiç yaşanmamış gibi güler yüzlerle bana bakıyorlardı. Koltuklarına oturdular ve kendi aralarında sohbet etmeye başladılar. Mutfaktan bir şey alıp ikram edemezdim çünkü dolap bomboştu.

Ben de içeriye geçip sohbetlerine dahil oldum. Resmen intikam fırsatı ayağıma gelmişti. Buraya geldiğimi komşulardan öğrendiklerini tahmin edebiliyordum. Artık intikam vakti!

Oyun yeni başlıyor, yapacaklarıma karşı hazır olun!

- İlk bölümü nasıl buldunuz ? -