hırsız • park jimin ✔

16 🌼

James Arthur - Impossbile

Onsuz bir gün daha...
Altı gün olmuştu babamın beni oradan almasının üzerinden tam altı gün geçmişti beni unutmuş muydu ki ?
Benim onu unutacağım söylenemezdi.Onu unutamazdım hep yanımda olmuştu.
Parmaklarım ile kılıfımda daireler çiziyordum.Kapı açılınca refleks olarak oturduğum yatağımdan kalktım.

"Heayoung yemeğe in."

Babamın her zamanki olan tek kurduğu cümlesiyle her zamanki cevabımı verdim.

"Yemeyeceğim."

Elini alnına koyarak sinirli ses tonuyla konuştu.

"Yetti artık zıkkımlan in aşağı dedim !"

Kapıyı vurup merdivenlerden inme sesini duyunca omuz silkip yatağıma yattım bu sefer.

...

Hiç bir şey yapmak istemiyordum.Sadece..sadece onu görmekti isteğim ona sarılmaktı..

"Sana şu tepsidekileri ye demedim mi ?"

Üvey annem dibimde bağırınırken ben Jimin'i düşünüyordum.Kafamdan aşağı sıvı bir şeyin döküldüğünü hissettiğimde ayağa aniden kalkarak sinirle gözlerinin içine baktım.

"Yeter artık babam gibi yapma yemeyeceğim diye kaçıncıya söylüyorum burada !?"

Burnumdan soluyordum, tüylerim diken diken olmuş çenem kasılmıştı.Artık sıkılmıştım.

"Sonra baban bana kızıyor Heayoung !"

Amacı beni doyurmak değil babamı elden düşürmemekti.Babam paranın içinde yüzdüğünden dolayı olsa gerek.

"Benim aç kalmam değil, değil mi mesele ?"

Bana siniri hafif yatışmış bir şekilde bakarken üstüme dökülen bir bardak sudan dolayı yüzüme yapışmış saçlarımı geriye ittim.

"Git, defol buradan tamam mı ? Ben sakinleştikten sonra gel."

Kapıyı parmağımla gösterdikten sonra evden ayrılmasını izledim.Montunu alıp kapıyı sertçe çarparak evden gitti.

...

"Heayoung,seni özledim !"