De laatste maanden

5

Ik zat al enkele minuten te wachten aan de grote tafel. Ik had zonet het slechte nieuws, dat ik gisteren te horen kreeg, tegen de chef vertelt. Vandaag begon ik aan één van de laatste werkdagen, omdat ik voor een onbepaalde tijd werk onbekwaam zou zijn binnenkort. Eén dezer dagen zou ik dan ook alles moeten vertellen aan alle andere collega's. Ik had er totaal geen zin in. Iedereen zou zijn medelijden tonen en daar heb ik geen behoefte aan. Ik wil positief proberen blijven voor zo lang ik kan. Na tien minuten zat iedereen bij mij aan tafel en kwam de chef de taken verdelen. "Eric, ik wil u eerst op mijn bureau." De chef keek hem met een strenge, strakke blik aan. Hij draaide zich om en liep naar zijn kantoor. "Wat heb ik nu weer gedaan?" Vroeg Eric serieus en stond recht. Iedereen, inclusief ik, begon te lachen. Hij onderdrukte een glimlach en begaf zich naar het kantoor van de chef. "Heeft Eric weer iets uitgespookt, Brigitte?" Vroeg Koen me en lachte. "Hoe kan ik dat nu weten?" Hij haalde zijn schouders op. "Ja, ik weet het niet. Maar ik heb mij laten vertellen dat jullie gisteren samen zijn gaan eten." Floor en Femke die naast me zaten keken me met grote ogen aan. "Wat?" Ik keek hen met een glimlach aan. "We zijn gewoon een frietje gaan steken. Mag dat niet?" Floor knikte en stond met een lach op haar gezicht recht. "Tuurlijk wel. Gewoon raar dat dat zo ineens met Eric is." Ik rolde mijn ogen. Ze moesten er altijd iets achter zoeken. Geschreeuw dat uit het kantoor van de chef kwam trok onze aandacht. "Oei, het is precies iets serieus." Zei Koen en lachte zachtjes. Ik keek hem met een strakke blik aan waardoor hij al snel stopte met lachen. "Brigitte, kom eens even." De chef stond in de deuropening van zijn kantoor en keek me aan. Ik stond recht en liep naar hen toe. "Misschien gaat het wel over hun date." Hoorde ik Koen zeggen. Ik draaide me om en keek hem kwaad aan. "Tis niet de moment om grappen te maken, Koen." Met een zucht stapte ik het kantoor van de chef binnen. Terwijl ik de deur sloot keek ik naar Eric die er gefrustreerd bijzat. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat is hier in godsnaam gebeurd? Eric was volgens mijn weten niet iemand die snel gefrustreerd of kwaad werd. Ik zette me in de stoel naast Eric neer en keek vragend in het rond. "Normaal zou ik dit apart met u moeten bespreken, maar aangezien Eric al serieus gefrustreerd is ga ik dat dus niet doen. Ik wil graag hebben dat je eerlijk bent en geen antwoord geeft om Eric te verdedigen, goed?" Ik knikte. "Gisterenavond zijn er drie mannen klacht komen indienen voor zinloos geweld, later bleek het over Eric te gaan. Daarom dat hij nu hier zit en hij heeft vertelt dat jij er getuigen van bent dus ik zou graag uw verhaal willen horen." Ik zuchtte. Moest hij hier nu echt moeilijk over doen? Waarom zou Eric hierover liegen. "Waarschijnlijk is hetgene wat Eric heeft gezegd de waarheid hoor. Ik zat in het parkje en werd lastiggevallen door die drie mannen en ik wou doorgaan, maar dan hielden ze me tegen. Eric heeft dat zien gebeuren en is mij direct komen helpen. Hij heeft gewoon die man duidelijk gemaakt dat die ermee moet stoppen en die zijn dan weggelopen." Legde ik uit. De chef knikte en keek van mij naar Eric, die op zijn beurt zijn schouders op haalde om duidelijk te maken dat hij de waarheid sprak. "En nadien?" Eric zuchtte. Ik begreep hem wel. Ik zou ook boos worden moest de chef mij niet op mijn woord geloven. "Sindsdien was hij heel de tijd bij mij. We zijn iets gaan eten en dan is hij met mij mee naar mijn thuis gegaan, omdat hij die mannen niet vertrouwde en niet wou dat ik alleen over straat liep." De chef zuchtte opgelucht en keek naar Eric. "Sorry Eric, maar ik moet alles nagaan. Ik ken u al lang genoeg om te weten dat je wel eens geweld durft te gebruiken." Zei de chef. Ik keek Eric aan. Hij en geweld gebruiken? Dat leek me geen goede communicatie. "Alleen als het nodig is, chef. En zeker als het om mensen gaat waar ik elke dag mee moet samenwerken." Antwoorde Eric en stond recht. "Sorry Brigitte dat ik je hiermee heb moeten lastigvallen." Ik glimlachte en gaf een klein knikje. "We gaan op patrouille vertrekken." Ik stond recht uit de stoel en liep het kantoor uit. Ik hoorde en zag nog net dat Eric uitvloog tegen Koen. Waarschijnlijk had hij weer een flauwe mop gebruikt en dat kon Eric duidelijk niet slikken. Hoofdschuddend liep ik achter Eric aan.

"Alles oké?" Hij zuchtte en haalde zijn schouders op. "Als Koen er niet met gaat stoppen ga ik echt nog eens uitvliegen tegen hem. Maar nog erger als daarnet." Zei hij terwijl we de parking afreden. "Hij bedoelt het goed. Hij brengt het alleen verkeerd over, maar ik begrijp je wel." Hij lachte even en zweeg voor de rest van de tijd tot we een interventie kregen. Voor mij was het wel ongemakkelijk, maar ikzelf zou ook zo zijn dus ik had er geen problemen mee.