GÖKYÜZÜ

GÖKYÜZÜM

Annem Gaziantepte oturduğu için ve tabi ki de Gaziantepli olduğu için bi daha uçak yolculuğu yapacaktım zaten İngiltereden İstanbula gelirken 5 saat hemen geçmişti 2 saat mi geçmiyecekti diye düşünüyordum dayımın koluma dokunmasıyla irkildim bi anda hiç çıkmayan sesini zorlayarak hadi bavullarını ver dedi bavulları göndermiştik uçağa doğru ilerlerken annemi gördüm ağlıyordu abim ve benim için.Ama seviniyorda aşık olduğu, 30 yılını verdiği adamın yanına gittiği için. o an bende öldüm sanırım ilk kez uzunca süreden sonra ilk kez ağlamıştım sessizce ama hiç durmaksızın ağlamamı susturamıyordum sadece annemii gördüğümde dedikleri yankılanıyordu kulaklarımda "dikkat et abine ,kendine , sevdiklerine kızım üzülme ben gidiyorum babanın yanına kahramanımızın yanına gidiyorum sen de geleceksin bir gün yanımıza üzülme kızım üzme kendini sakın ha ve sesi gittikçe hıçkırıklara boğularak benim güzel yüzlü mavi saçlı kızım hep saçlarını maviye boya emi gökyüzü gibi uçsuz bucaksız olsun, hayallerle dolu olsun , yağmuru yağsın ama sadece topraklar kurak olmasın diye yağsın sen hep saçlarını maviye boya saçlarını kızım " saçlarımı 18 yaşımdan beri hep maviye boyardım babam beni gökyüzüm diye severdi onu her zaman yaşatmak için maviye boyardım annem de hep babam öldükten sonra gökyüzüm dedi bana adım oldu resmen "gökyüzü" abim bile adımla değil ,Masal la değilde gökyüzüyle hitap ederdi bana annem hep bana sen özgürlüğün , hayallerin rengisin derdi . Uçağı bineli 1,5 saat bile olmadan bi ses geldi dayım korkmam için seslendi "korkma GÖKYÜZÜM" uçak aşağı indi dedi ilk defa dayımın ağzından duymuştum artık annem de yoktu "GÖKYÜZÜM" diyecek bunu kendime tekrar hatırlatınca kimsenin duyamayacağı şekilde söyledim"gittin annem kim diycek şimdi bana o kelimeyi,!! kim diyecek"tekrar dayım seslendi "gel hadi büyükbaban bizi alamaya gelmiş " diye . Büyükbabamı yerde otururken gördüm. İlk defa öyle gördüm hatta .çaresiz, sessiz,neslinsiz ve ilk defa bi çocuğunu kaybetmesiyle.