GÖKYÜZÜ

TANRI BANA O 2 İNSANI DA ÇOK MU GÖRMÜŞTÜ?

Yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm. Sanki biri aklımı almış içini açmış ve sadece annemi yerleştirmişti onla olan o kadar anı geliyordu ki aklıma bi kaç güne kalmaz çıldırırdım. Bi büfe görüp yine o ünlü markanın mentollü sigarasından alıp çıkmıştım. Şu sıralar tek istediğim sigaramı içime çekip dumanlarından annemle babamı ve minik kuzeyimi karşıma dikmekti. Taziye evinde ağlamalar yavaş yavaş bitiyor,ağlamaları bittiği içinde Dualar daha çok artıyordu. Yine gözlerim dolmuştu ama ağlamıycaktım .Annemin helvasını pişiricektim bugün gözyaşlarımla değil emindim buna.kendimi inandırdım ve büyüklerinde yardımıyla pişirdim. Gözlerim dolmuştu ama ağlamak yasaktı unutmıycaktım bunu asla ve asla ağlamıycaktım . Havin ve Ebrar burda yoktular baya şaşırmıştım aslında.Hatta hemen aramıştım onları ama ikiside açmadı telefonlarını.ne yani onlarda mı bırakmıştılar beni?Nerdeyse güç aldığım sadece 2 tane insan vardı. Ne yani o 2 insanı da bana çok mu gördü Tanrı?Ulaşamadıkça ağlıyodum,sanırım birazdan meraktan,korkudan ve yalnızlıktan ölücektim. Allahım lütfen o kadarcık mutluluğumu da bana çok görme.onlar benim çocukluğum,kardeşlerim,ailemdiler nolur Allahım. Sürekli arıyordum ama ikiside ne cevap veriyorlardı ne de geri dönüyorlardı. Mesaj atmaya başladım ama tık yoktu.Ne bekliyordum ki bu kadar çıldırmış bi kızı onların bırakmayacağını mı? Sanırım salaktım ya da çok güveniyordum o insanlara. Ben bi psikoloğum ve kendimi düzeltmem gerekiyordu. Ben böyleyken hastalarımı nasıl iyi bir ruha sahip yapabilirdim ki? Ben kendimi düzelticektim. Ya günlerce  tek başıma gökyüzünü izlicek  ya kendimi bi odaya kitleyip günlerce ninni dinleyip uyıycak  ya da fiziksel olarak güçlenip ruhen de güçlü hissedecektim kendimi. Ben sonuncuyu tercih edicektim. Güçsüz ,depresyonda ki kızlar gibi değil. Kendimi savaşçı bi hale getirerek yapıcaktım bunu. Taziye evinden çıkıp eve yürüyerek hatta koşarak giderken kendi kendime cümleler kurup bunları tekrar ediyordum"SEN KAZANICAKSIN SEN GÜÇLÜSÜN,HADİ GÖKYÜZÜ,SEN NELER ATLATTIN BE KIZIM BUNU DA ATLATICAKSIN,GÜVEN,GÜVEN KENDİNE,SEN BAŞARICAKSIN"
Ben güçlüydüm ve güçlü kalacaktım bunu hiç bir zaman unutmıycaktım. En başta telefonumu kapatıp sonra bi avme ye gidip spor için giysi ayakkabı falan aldım.Sonra bi kafeye girip yine dışarda oturdum ve yine saatlerce gökyüzünü izledim ama bu sefer ağlayarak değil gülerek izledim. Ayaklarımı korkulukların üzerine atıp kendime bi kahve istedim ve sigaralarımı teker teker en içime kadar çekerek  hayallerimde güçlü bi Masal çizdim dışarıya üflediğim dumanlarla...Yine bir sandalye çekiş sesiyle önüme döndüm.Aslında şaşırmamıştım onu gördüğüme yani Bulut Beyi gördüğüme.benden izin bile almadan pakette duran sigaralardan birini parmaklarının arasına sıkıştırıp cebinde ki çakmağı çıkarıp sigarasını yaktı.Sinir oluyordum şu çocuğa...