SEVDAM (Tamamlandı)

Bölüm 37

O hafta geçmişin hayaletleri beni rahat bırakmadı. Hafta ortasında ofise gelen ziyaretçiyi gördüğümde bir önceki ziyaret kadar şanslı değildim. Süreyya gözlerinde maskelemeye çalıştığı kin ile kapıdan girdiğinde içimi bir titreme aldı. İlk cümleyi ben kuramazdım.

-Merhaba Derin, hayırlı olsun işin.

-Teşekkür ederim Süreyya Hanım.

Yardımcımı bir bahane ile ofis dışına gönderdikten sonra karşısına oturdum, ne diyeceğimi bilemiyordum. Yıllar sonra ilk defa karşılaşıyorduk.

-Kader arkadaşımı görmek istedim, bana öyle şaşkın şaşkın bakmazsan sevinirim.

-Af edersiniz, sadece sizi görmeyi beklemiyordum. Neden geldiniz?

-Dedim ya. Duydum ki aynı kaderi paylaşıyormuşuz. Seni de aldattı ha?

-Bu sizi ilgilendirmez.

-Doğru. Biz nişanlıyken yattığınızı biliyordum fakat gelip geçicidir, Derin akıllı kızdır diyordum. Nasıl oldu da tekrar kendini kaptırdın?

-Süreyya Hanım, bu konuları konuşmanın ne yeri ne de zamanı. Her şey için üzgünüm, ben o defteri kapattım artık.

Kafasını beni onaylamadığını belirtir şekilde salladı ve baştan aşağı süzmeye başladı. Kadının bakışları içimi ürpertiyordu.

-Senin akıllı bir kadın olduğunu düşünürdüm, ben en azından onun soy adını aldım. Senin eline ne geçti? Neden bu yola girdiğini hiçbir zaman anlamadım. Sadece hayatında senin olduğunu mu düşünüyordun?

-Ne demek istiyorsunuz?

-Diyorum ki güzelim, seninle yatarken daha kaç kişi ile yattı haberin var mı?

-Sizinle nişanlı olduğu dönemde demek istiyorsunuz?

-Evet, aynen öyle.

Sinirlerimi artık zapt edemiyordum.

-Benim haberim yoktu açıkçası, onu terk etme sebebim de bu değildi. Fakat merak ettiğim bir nokta var. Siz her şeyi bilmenize rağmen neden onunla evlendiniz? Asıl üzerine düşünmeniz gereken nokta bu olmalı.

-Benim ne düşüneceğim seni ilgilendirmez.

-Aynı şekilde benim düşüncelerimin sizi ilgilendirmediği gibi.

Gözlerindeki deli bakışı gördüğümde yanlış yaptığımı anlamıştım fakat artık çok geçti. Önündeki bardakta bulunan kahveyi yüzüme fırlatırken sadece ellerim ile yüzümü koruyabildim. Çıldırmış gibi üzerime saldırdığında ona zarar vermeden kendimi korumaya çalışıyordum. İçimden keşke yardımcımı göndermemiş olsaydım diye düşünürken birileri Süreyya'yı üzerimden aldı. Göz yaşları içerisinde dipleri acıyan saçlarımı ovarken onun sesini duydum.

-Süreyya kendine gel!

-Bırak Tahir, öldüreceğim onu! Her şeyin sebebi o. Evliliğimiz onun yüzünden bitti.

-Süreyya gebertirim seni. Sen ne evliliğinden bahsediyorsun.

Süreyya'yı yanındaki adamlara fırlattı, sesini duyunca ben bile yerimden fırladım.

-Götürün şunu, ne yapacağınızı biliyorsunuz!

Ofiste yalnız kaldığımızda yanıma geldi. Ben hala koltukta oturmuş ağlıyordum. Önüme bir bardak su koyarken yüzüne bakamıyordum.

-İç, biraz sakinleş.

-Sakinim ben.

-İç dedim Derin, uzatma.