GÖKYÜZÜNE BAK

Öz Ailem

NOT:ASLINDA BÖLÜM BUGÜN GELMİYCEKTİ ÇÜNKÜ MORALİM ÇOK BOZUKTU AMA ARKADAŞIM İÇİN YAYINLIYORUM BU BÖLÜMÜ 💜SELİN💜

Oha! X bumuydu? Ama ben bunu tanımıyordum.

Yanıma geldi ve oturdu.

"Biliyorum kim olduğumu merak ediyosun. O zaman seni daha fazla meraklandırmayayım. Elisa... ben senin abinim"

-
-
-
-
-
-
-
-
-
-

NE?! ABİM DERKEN?! BU NE DİYO YA?! Hemen ayağa kalktım ve bağırmaya başladım.

"NE ABİSİ YA?! ŞAKA MISIN SEN?! SALAK MI SANDIN BENİ?!" Diye bağırdım. O da ayağa kalktı ve omzumdan tuttu. Hızlıca elini ittirdim.

"BANA DOKUNMA SE-" diyemeden sözümü böldü.

"ELİSA BENİ DİNLE!!" Diye kükredi resmen. Vay yiğidim seni tanımak istirem.

"Aferim. Elisa sana anlatacaklarım çok uzun o yüzden evine gidiyoruz." Dedi. Vay anasını resmen beni kendi evime atıyo.

"Bu bir eve atma bahanesi mi?" Dedim korkakça. Korkmuştum yaw. O nasıl kükremeydi öyle.

"Aynen Elisa aynen" dedi. Ay resmen beni takmadı. Ayıp ayıp. Ne diyorum ben ya?!

Eve geldiğimizde kanepeye oturdum o da karşımdaki kanepeye oturdu ve derin nefes aldı. Söyliyecekleri uzun galiba.

"Bak Elisa biliyorum şuan kafan çok karışık ve bu çok normal bişey. Benim yalan söylediğimi düşünüyosun onu da anlıyorum. Ama söylemiyorum. Yabancı birisine ne kadar inanabilirsin bilmiyorum ama bana inan. Ben senin öz abinim. Şimdi diyeceksin ki benim abim yok. Ailem bana söylerdi diyeceksin. Ama onlar senin gerçek ailen değil."

"NE NE NE?! NASIL DEĞİL?! NE DİYOSUN SE-"

"DEĞİL İŞTE! Sözümü bölme Elisa. ÖZTÜRK Şirketini biliyosun değil mi? Sen onların kızısın Elisa. Şimdi sana saçma geldi kesin. Ama öyle. Annem ve babam seni birisine vermek zorunda kaldılar. O zamanlar şirket bu kadar büyük değildi ve kendimize zor bakıyorduk. Sana da bakamıyacaklarını düşündüler ve seni şuanki ailene bıraktılar. Onlara kızma. Böyle olmasını istemediler. Seni onlara verdikleri günden beri takip ediyorlardı. Neler yaptığını nerelere gittiğini hepsini biliyorduk. O herşeyi bilmemin açıklaması da bu. Sahil kenarını çok sevdiğini, gökyüzüne aşık olduğunu, bir yazı defterinin olduğunu herşeyini biliyoruz. Şimdi şaşkınsın. Ama bizden nefret etme." Dedi ve kafasını yere eğdi. Ne yapıcaktım. Evimden kovsam olmaz. Doğuralı söylediği çok belli. Pekş ne yapıcam? Onun yanında gidip gerçek ailemle mi tanışıcam yoksa hayatıma böyle devam mı edicem? Ama böyle devam edemem ki. En iyisi düşünmek.

"Peki. Ama size gelmiyicem. Bütün hayatım boyunca yanımda olmayan birilerine şıp diye güvenemem. Bunu benden beklemeyin. O yüzden düşünmem lazım." Dedim.

"Sen bilirsin Elisa. Ama seni bugün götürmem lazım. Akşam yemeğine. Annem ve babam seninle tanışmak istiyor. Lütfen gel." Dedi.

"Peki tamam." Dedim.

"O zaman seni akşam 7 de alırım. Görüşürüz Elisa" dedi ve evden çıktı.

Bu da neydi böyle? Bütün 17 senem yalan mıydı? Ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım. Odama gidip uyudum.

🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌

Kapı zilinin çalmasıyla uyandım. Koşarak kapıyı açtım. Mert nağmıdeğer abim.

"Elisa bu halin ne? Uyudun demi? Hadi çabuk hazırlan. Bizi bekliyorlar."

"Tamaaamm" dedim ve hızlıca odama gittim. Hızlıca hazırlanıp Mert'in yanına indim.

"Hadi gidelim." Dedi. Onaylarcasına kafamı salladım. OHA! BMW Mİ O?! ÇÖŞ!

"Senin araban mı?" Diye sordum sakin olmaya çalışarak.

"Evet benim. Beğendin mi?" Dedi.

"Hmm evet güzelmiş." Dedim. Yalandan ölücem. Güldü ve kapımı açtı.

"Gerek yok. Kendimde binebilirim." Dedim.

"Peki." Dedi ve şöför koltuğuna geçti.

Yol boyunca hiç konuşmamıştık. Gerek yoktu. Eve geldiğimizde baya büyüktü. Yani ÖZTÜRK şirketinin kurucusunun evi sonuçta. Ne diyorum ben ya?!

Birlikte evin kapısına geldik ve hizmetçi kapıyı açtı. Ton ton bi teyzeydi. Çok tatlıydı. Teyzeye gülümseyip içeri girdim.

Ve o an. Karşımda öz ailem duruyor....

Bölüm Kısa Oldu Biliyorum Ama Gerçekten Moralim Bozuk

Yarın Düzelip Daha Güzel Ve Uzun Bir Bölüm Atacağıma Söz Veriyorum.

Bölüm Nasıldı?

Hepinizi Çok Seviyorum Gelecek Bölümlerde Görüşmek Üzere...

-MUCUKLANDINIZ-