GÖKYÜZÜNE BAK

Abim

"Y-ya t-tamam ahahahaa" demeye çalıştım kahkahalarımın arasından. Çok geçmeden bıraktı çünkü neredeyse nefesim kesiliyodu! Bıraktıktan sonra bidaha birlikte gülmeye başladık. O anda sahanın dışarısında bizi izleyen kişi dikkatimi çekti....

-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Berke ve Rana? Ve ikisi de kollarını birbirine bağlamış bize sinirle bakıyolar. Sebep? Mert'le hemen düzeldik.

"Hey çocuklar nasılsınız?" Dedi Mert sevecen bir şekilde.

"Sizi izliyoduk bide nasıl bu kadar yakın olduğunuzu" dedi Berke imalı bir şekilde. Ne demeye çalışıyo bu? Mert'i sevgilim falan mı sandı acaba? Hem sansa da onane yani.

"Ben sadece burdan geçiyodum. Sizin kendinizden geçmiş bir şekilde olan kahkahalarınızı duyunca bakıyım dedim. Şimdi de gidiyorum." Dedi Rana tam ağzımı açıp konuşacaktım ki çoktan gitmişti bile. Berke ise hâlâ (!) buradaydı.

"Ee siz ne ara sevgili oldunuz?" Dedi Berke. Al işte. Biliyodum.

"Mert sevgilim değil abim." Oha ben ne dedim az önce. Abim dedim. Resmen anim dedim. Allah söylettirdi.

Kafamı Mert'e çevirdim. Bana bakıp gülümsüyordu. Çok içten bir gülümsemeydi bu. Berke ise şaşkınca bakıyordu ve bir anda düzeldi.

"Aman banane. Neyinse neyin. Hadi siz devam edin oyununuza." Dedi. Noluyo buna ya? Daha birkaç gün önce beni teselli eden kişi değil miydi bu? Allahım sabır ver.

"Bu Özyurt Şirketinin sahibinin oğlu değil mi ya?" Dedi Mert.

"Evet maalesef ki öyle." Dedim.

"Sizin aranızda ne var bakiyim?" Dedi.

"Hiçbişey yok. Manyağın teki işte. Boşver." Dedim.

"Tamam. Hadi eve gidelim duş alalım. Baya bi terledik." Dedi ve gülümsedi. Çok cana yakındı.

Tam arabaya varıcakken aklına bişey gelmiş olmalı ki bana birden döndü.

"Bir dakika. Sen az önce bana abi mi dedin?" Aha şimdi öldün Elisa.

"E-evet. Dememeli miydim?" Dedim sorarcasına.

"Hayır. Demen hoşuma gitti ve sevindim. Teşekkür ederim kardeşim." Dedi. Kardeşim diyince içim bi tuhaf olmuştu. Tek çocuk olarak büyüdüğüm için kardeş-abi ilişkilerini bilmiyordum. Tuhaf hissettirmişti. Ama şimdiden alışmaya başlamıştım. Mert'e bağlanmıştım. Sanki hiç ayrılmamışız gibiydi herşey...

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Eve geldiğimizde hemen duşa girdik. Herkesin kendi odasında kendisine ait banyosu vardı. Ve bu mükemmel birşeydi. Eski evimizdeki banyo çok küçüktü. Burda ise küvet vardı.

Banyoda biraz fazla durdum galiba. Mert şuan kapıyı tekmeliyo!!!

"Elisa! İyi misin?! Elisa! Ses ve-" sözünü keserek cevap verdim.

"Ya iyiyim ben. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamışım. Çıkıyorum şimdi." Dedim. Bir iç çekiş sesini duydum.

"Tamam pekala. Çabuk ol!" Dedi.

"Tamamm!" Dedim.

Banyodan çıktım ve üstümü giydim. Aşağı indiğimde Mert'in televizyona bir CD taktığını gördüm.

"O CD"yle ne yapıcaksın?" Dedim. Bana döndü ve

"Burada senin ilk doğduğun zamanın görüntüleri var." Dedi. Ne?! Benim ilk doğduğum zaman mı?

"İlk doğduğum zaman mı? Ben doğduğum anda verilmemiş miydim?" Dedim.

"Hayır Elisa. Sen doğduktan çok az bir süre sonra babam iflas etti. Çok kötü duruma düştük. Kendimize bakamaz olduk. Senin de kötü yetişmeni istemediğimiz için vermek zorunda kaldık" dedi ve kafasını öne eğdi. Ağlıyordu. Yanına gidip ona sarıldım. İlk başta şaşırsa da o da sarılmama karşılık verdi. Huzurluydum.

"Hadi izleyelim." Dedim. O da olumlu anlamda başını salladı ve televizyonun karşısındaki koltuğa geçtik.

Videoyu başlattı ve direk minik mas mavi gözlü bir bebek çıktı. Bu bendim. Etrafımda birsürü kişi vardı. Annem babam abim ve tanımadığım birçok kişi. Annem ağlıyordu. Babam ise gülümseyerek bana ve anneme bakıyordu. Yanında da abim vardı. Küçüktü. 4-5 yaşlarındaydı bana sevgiyle bakıyordu. Abi şefkati o zamandan beri vardı demekki.

Bir anda gözlerimden yaşlar gelmeye başladı. Beni gerçekten seviyorlardı. Herşey doğruydu. Ve ben de mutluydum. Be kadar geç kalmış olsalar bile yine de gelmişlerdi. Şuan gerçek ailemin yanındaydım. Diğer ailemi özlemiyordum. Onlar benim için çoktan bitmişlerdi.

Mert'e baktım o da ağlıyordu. Hemen gidip ona sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. O da ağlıyordu. Göz yaşları omzumu ıslatıyordu. Şuan gerçekten mutluydum.

Biz sarılmaya devam ederken arkamızdan gelen ağlamalı bir hıçkırık sesiyle bir anda arkamızı döndük...

Evet Herkese Tekrardan Merhaba😘

Yine Uzun Bir Ara Oldu. Özür Dilerim...

Bu Hafta Ful Sınav Vardı. Çaşışmaktan Bölüm Yazmaya Vakit Bulamadım

Bu Arada İyi Dilekleriniz İçin Çoookk Teşekkür Ederim

Sizleri Çookk Seviyorumm

Diğer Bölüm Ne Zaman Gelir Emin Değilim Ama Bu Hafta Sonu 2 Veya 3 Bölüm Atmaya Çalışıcam

Bu Arada Hikayemi Okuyup Yorum Atmayan Ve Vote Atmayan Kişilere Sesleniyorum Lütfen Yorum Ve Vote Atın Siz Vote Ve Yorum Atınca Ben Motive Oluyorum Ve Hemen Bölüm Yazıyorum Bu Bölümü Bugün Yayınlamıycaktım Ama Vote Ve Yorumları Gördüğüm İçin Yayınladım. LÜTFEN VOTE VE YORUM ATIN.

-MUCUKLANDINIZ-