Kaşif

Bölüm 3.3: Casus

Vagondaki Phurs, Setih, cevap vermedi sadece anlaşılamayacak bir şekilde miğferinin ardından gülümsedi ve ardından vagonda yatan adama doğru döndü. Jaskal'ın ağzından kan gelmeye başladığını gördü. İlk önce kaşlarını hafifçe çattı ve ardından Jaskal'a doğru tamamen döndü. 

"Arkadaşını iyileştirebileceğimi zannetmiyorum. Elimden geleni yapacağım fakat sahip olduğumuz malzeme veya bu işlerden anlayan herhangi biri yok. Sadece ilk yardım uygulayıp yaralarını sarabilirim fakat çok fazla kırığı olduğunu düşünüyorum. Kılıç darbeleri olmadığı için yapabileceğim pek bir şey kalmıyor. Kısacası, darbelerin etkisi dışarıda değil içeride." dedi sakin bir ses tonuyla.

Ratakna durumu kabullenmedi ve yavaş yavaş sinirlenmeye başladı. Sert bakışlarını Setih'e dikti.

"Nasıl yani? O kadar savaşçının arasında hiç mi hekim yok?" dedi.

Setih başını iki yana salladı. 

"Malesef... Sadece zırhımız, silahımız ve ancak bu kadar boğazı dolduracak erzağımız var."

Ratakna derin bir nefes alıp ellerini kucağında birleştirdi. Ardından doğrularak oturuşunu düzeltti. Karşısına bir kaç dakika doğru boş boş baktıktan sonra tekrar Setih'e yöneldi.

"Peki, o kadar yağma yapıyorsunuz ki nedenini bilmiyorum ya da nasıl başladığını. Bunların içerisinden hiç mi yardımcı olabilecek bir şey düşünmüyorsun?" dedi Ratakna.

Setih derin bir nefes aldı ve miğferini iki eliyle çıkartıp kucağına aldı. Esmer tenine güneş vurdu ve başını kısacık kesilmiş, diken diken saç tellerinin üstünden ovaladı. Yüzünü biraz ekşitip vagonun içindeki dağınık eşyalara doğru bakınmaya başladı. O sırada çoktan hareket etmişlerdi.

"Nedenini bilmiyorum ama sana hayır diyemiyorum." dedi Setih iç çekerek. 

Ratakna hafifçe gülerek sırıttı.

"Ben galiba biliyorum ama..." dedi gülüşünün ardından.

Setih gözlerini kısarak Ratakna'ya baktı ve ardından vagonun diğer ucundaki eşyaların arasına doğru yöneldi. Bir kaç dakika içerisinde sağa sola savrulan sıvıların seslerinin geldiği küçük bir çanta çıkarttı. 

Sıkıca çantanın askısından tutarak kaldırdı ve Ratakna'nın gözünün önüne çantayı çekti. 

"Şimdi, yapacağım şey için pek bir risk almıyorum fakat benim kendi ganimetimden bir parçayı, bir kaç yudumu senin için harcayabilirim. Karşılığında ise senden bir şey isteyebilirim. Herhangi bir şey olabilir. Bunu kabul ediyor musun?" dedi.

Ratakna bir süre çantaya baktıktan sonra çantayı yana doğru itip Setih ile göz göze geldi. 

"Bu çantanın içindeki şeyin işe yarayacağına emin misin?" diye şüpheli bir şekilde karşılık verdi.

Setih alaycı bir şekilde sırıttı.

"Eğer bu işe yaramazsa sahip olduğum ekipmanları sana vereceğim. Bunları bir demirciye veya tüccara satsan sana başkentin orta düzey mahallesinde küçük bir ev alır. " dedi kendinden emin bir şekilde.

Ratakna kollarını bağladı ve etrafına bakındıktan sonra " Anlaştık!" dedi.

Setih gülümsedi ve hızlı bir hareketle çantanın içindeki bir el büyüklüğündeki cam şişeyi çıkarttı. İçindeki yoğun mavi sıvı bir sağa bir sola hareket ediyordu. 

"Demek bu?" diye devam etti Ratakna. Setih ise başıyla onayladı. Vagonun zemininde yatan Jaskal'a doğru yaklaştı ve şişenin kapağını açtı.