KAN VE ADALET

ÇARESIZ...

-- Meltem --

Marketten alışveriş yaptıktan sonra arabama binmiş evime doğru yol alıyordum. Bu hafta alışveriş için geç kalmıştım... Ilerdeki kavşaktan sola döndüm ve evime doğru ilerlemeye devam ettim. Burada ki yol gece biraz daha ıssızdı.. etraftaki tek araba benimkisi idi.. 5 m daha gittikten sonra arabam ilerlemeye başladı. Ne olduğunu anlamamıştım ve endisenlenmistim. Burada saatlerce mahsur kalabilirdim.. daha fazla ilerleyemeyince yavaşça sağa çektim ve arabayı durdurdum. Elime telefonumu da aldım ve dışarı çıktım. Telefonun ışığında lastiğe doğru ilerledim. Işığı lastiğin üstüne tuttum ve on lastiğimı incelemeye başladım. Kahretsin lastik patlamıştı... ne yapacaktım şimdi ? Buradan bu saatte asla ama asla başka bir araba geçmezdi... evim yakın olsaydı eğer yürümeyi denebilirdim.. fakat şu an ev yakın evle aramda en az 3 km vardı.. bir anda telefonum aklıma geldi. Ceyda'yı arayabilirdim.. en yakın arkadaşım beni yalnız bırakmazdı.. büyük bir mutluluk ile telefonun tuş kilidini açtım fakat büyük bir süpriz beni bekliyordu.. buradan çekmiyordu... işte şimdi ayvayı yemiştim.. hava da gerçekten serindi. Sanki yaza girmemiştik.. şu an yapılabilecek en iyi şey arabaya geri dönmek kapıları kapatmak ve birinin geçmesi için ve kesinlikle sapık olmaması için dua etmekti.. bende bunun farkında olarak paşa paşa arabaya döndüm ve kapıları kilitledim. Aklıma öncelikle anneannemın beni küçükken korkuttuğu hikayeler ve izlediğim filmler gelmeye başladı.. normalde cin ve ya diğer şeylere inanmazdım.. ama yalnız kalınca bu düşüncem değişmeye başladı.. fakat daha kötü bir şey daha aklıma geldi; burası dağ başında bor yerdi ve kurtlar olabilirdi.. sanki aklımdan geçeni okumuşlar gibi ilerden bir kurt sürüsünün ulumalarını duydum.. cidden hayatımın en berbat günüydü.. kesinlikle daha kötüsü olamazdı.. ben burada oturmuş kendi kaderime ve bahtıma ağlarken bir ışık huzmesi gördüm. Başta yanildiğımı düşündüm fakat ışık gittikçe güçlendi! Tanrım bu bir araba farıydı.. büyük bir heyecan dalgası bütün vücudumu sardı ve kendimi arabadan dışarı attım. Karşımdan hızla bana doğru gelmekte olan arabanın görüş alanına girdik ve ellerimi havaya kaldırıp bağırmaya başladım.

"Hey.. hey dur! Heyy.."

Ellerimi başımın üstünde iki yana sallamaya başladım. Sanırım beni fark etmişti. Çünkü yavaşlamaya başlamıştı.. tam önümde durdu.. arabanın kapısı açıldı ve dışarı uzun boylu -kesinlikle uzun- bir erkek indi. Yüzünü tam olarak seçemiyordum çünkü ışık gözümü alıyordu.. oda beni süzmekteydi sanırım.. sonra bana doğru ilerledi.

"Bayan.."

Hala yüzü görüş alanımda değildi..

"Lütfen bana yardım edin.."

Sesim titremişti..

"Arabam bozuldu ve burada mahsur kaldım.."

Tam karşıma geldiğinde yüzünü görmüştüm. Ve şunu rahatlıkla söyliyebilirdim ki ben ona aşık olmuştum! Nasıl oldu diye sormayın çünkü sizinde karşınıza böylesine yakışıklısı çıksaydı sizde aşık olurdunuz.. kı ben daha önce hiç aşık olmamıştım.. ciddiyim. Bu lanet kasabaya iş yüzünden taşınmadan önce tam bir parti kızıydım.. ask bana saçma gelirdi ve ilişkilerimde asla duygusallık söz konusu değildi...

"Elbette.. burada bu saatte sizi alıkoyan şeyi merak ettim doğrusu.."

O gülümseyerek bunları söyleyince ben erimeye başlamıştım. Çünkü gülümsemesi harikaydı...gülümsemesine o kadar çok takılmıştım ki ne dediğini geç anlamıştım..

"Şeyy.. a-arabam bozuldu.."

Kekelemiştim...ve bu hiç te iyi değildi.. derin bir nefes al ve kendine gel kızım.. sen hormonlarını bir kenara bırakabilecek kadar güçlüsün.. yada bunu sık sık tekrarlarsan eminim kı kendini inandirabilirsin.. belki.. birazçık... kaputa doğru ilerlemeye başladı.