KAN VE ADALET

İLK TEMAS

REFİK

Depodan çıkıp kucağımdaki Burcu ile arabalardan birinin arka koltuğuna atladım. Peşimden hemen Uğur'da gelmiş, arabayı çalıştırmıştı. Üstümde bulunan t-shirtimü çıkarıp Burcu'ya giydirdim hemen. Dokunduğum teni kelimenin tam anlamı ile buz tutmuştu. Elimde olmadan biraz daha sarıldım ona destek vermek istercesine...

Uğur, hastanenin önüne park ettiğinde kapıyı açıp içeri girdim. Tek istediğim onun iyi olduğunu duymaktı. Acile girince bağırdım.

"Yardım edin!"

Bir anda etrafımıza birçok sağlık görevlisi geldi. Burcu'nun halini görünce biri geri gitti ve birkaç saniye sonra sedye ile geri döndü. Hepsi çok ciddi ve endişeli duruyordu. Onları böyle görünce hissettiğim korku katlandı ve mideme kramplar girmeye başladı. Şu an elimden gelen tek şey, dua etmekti...

_____________________

-ARYA--

Gördüğüm kabus ile kan ter içinde olduğum yerden fırladım. Düzensiz nefesimi biraz olsun düzene sokabilmek ve kan basıncımı yavaşlatabilmek için derin bir nefes aldım. Zihnim, gördüğüm kabus ile doluydu. Gözlerimin önüne düşen saçlarımı kulaklarımın arkasına attım. Zihnim, biraz olsun o kabustan arına bildiğim de ise çevreme bir göz attım. Siyah. Her yer siyah eşyalar ile doluydu. Burası benim odam değildi! Neredeydim ben ? En son içtiğimi hatırlıyordum. Barda.. hızla üstüme bir göz attım. Neyse ki çıplak değildim ve etrafta cinsel bir birleşme işaret eden hiçbir şey yoktu.. ama hala bir soru zihnimi kemiriyordu. Ben neredeydim böyle ? Elimin tersi ile alnımdaki ter damgalarını silerken, bir yandan da yavaşça ayağa kalktım. Tam karşımda olan ve benim dikkatimi şimdi çeken aynada yansımama baktım. Tanrım.. ben uyurken 3. Dünya savaşı çıkmış ve bu savaş, saçımda olmuş gibiydi.

Ellerim ile dağınıklığı gidermeye çalıştım fakat büyük bir değişim elde edemedim. Bazen inatçılıkları tutuyordu işte.. her neyse deyip geçmeyi isterdim fakat yabancı bir evde olunca ve ev sahibini hatırlamayı bırak, buraya nasıl geldiğini bile bilemeyince insan mecbur dikkat ediyor.. tamam kabul uzun ve karışık bir cumle oldu ama gerçek bu! Odada iki adet kapı vardı. Iki adet mı ? Nesin sen bir kabin memuru mu ? Diyen zihnimi susturdum ve banyo olabilecek potansiyeli en yüksek olan kapıya doğru ilerledim. Nereden bildiğimi bende bilmiyorum bazı insanların altıncı hissi daha bir kuvvetli oluyor işte..

Zayıf bir ihtimal olsa da, içeride herhangi biri olabilir diye kapıyı hafifçe çaldım. Ses gelmeyince bir kez daha denedim zira kimsenin çıplak poposu ile yüz yüze gelmek istemiyordum. Hala daha sükunetini koruyan banyoya içim rahat bir şekilde girdim. Kapıyı hafif aralık bıraktım. Önce ihtiyaçlarımı giderdim ve daha sonra soğuk şu ile yüzümü birkaç kez yıkadım. Çeşmeyi kapattıktan sonra nemli ellerim ile saçlarım ile baş etmeye çalıştım. Olabildiği kadar bir şekle sokmaya çalıştım. Eh.. en azından az öncekinden daha iyiydi. yani. sayılır.. bu gibi durumlarda filmlerdeki o insanlara özenirdim. Her zaman müthiş görünürlerdi çünkü..

Aynadaki yansımam ile göz temasını kesip hafif aralık olan kapıyı açtım. İçeriye herhangi biri girmiş mi diye bir kolaçan ettim. Benden başka nefes alan hiçbir şey yoktu odada. Bu iyiydi işte. Giysilerimide düzeltip odadaki diğer kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açtım ve bir adım attım. Alt kattan çok hafif bir klasik müzik sesi geliyordu. Etrafı biraz incelmeye başladım. Benim kaldığım odadan itibaren aynı sırada bir oda daha vardı. O odanın karşısında ise bir tane daha.. kapı açık görünüyordu ama henüz görebilmiş değildim. Birkaç adım sonra ise merak ettiğim odayı görmüştüm. Evde kullanılan iki renge inat, yani siyah ve beyaza inat bu oda pespembe idi. Etrafta bir sürü oyuncak vardı. Barbie bebekler, oyuncak ayılar ve bir köşede derli toplu duran masal kitapları ile resim kağıtları ve boyalar.. çok şirin gözüküyordu. Elimde olmadan odanın içine bir adım daha atmıştım. Küçük ben olsa, bu odaya bayılırdı eminim. Küçükken her zaman böyle bir odanın hayalini kurtardım ama asla ama asla böyle bir odam olmamıştı. Çünkü, daha öncede söylediğim gibi ben erkek bir çocuk gibi davranmak zorundaydım...