KAN VE ADALET

SUÇLULUK

Sımsıcak göz yaşları birbir yere damlarken, elinden sadece dua etmek geliyordu Arya'nın. Oysa şu durum.. tahmin etmediği bir şey değildi.... sadece olmamasını umut ediyordu, o kadar..

Ama olmuştu işte... kimse engel olamamıştı.. Zaten bir şeyi aklına koyan biri nasıl engellenebilirdi ki ? Bu ''Ki '' ler aklından çıkmıyor mantığı bas bas ''Sen masumsun, tahmin etmiş olsan bile konduramadın arkadaşına!'' diyorken kalbi ise ''Sen en yakın arkadaşıydın! Engel olmalıydın!!'' diyordu ve vicdanı.. vicdanı hiç susmuyordu.. sadece Arya'yı suçluyor, ne mantığını ne de kalbini dinlemiyordu..

Hepsinin durumu aynı idi.. Hepsi olanlardan dolayı kendini suçluyordu aslında. Ama bir kişi... o hepsinden daha fazla suçluyordu kendini.. ki haklıydı da.. onun yüzünden gencecik bir kız hayata veda etmek üzereydi. Kendi kendini suçlaması yetmiyor gibi Uğur'un delici mavi gözleri öfke ateşi ile yanıyordu. Kardeşini bir çok kez kızgın görmüştü ama ilk defa kendisine karşı böyle alenen bir nefret görüyordu gözlerinde.

Çok geçmeden Uğur'un suçlayıcı bakışlarına, kırıcı ve tamamiyle doğru sözleri eklendi.