Rüyamda bile sana sarılmamın imkânsızlığı beni ağlatıyor.
Söylesene Baba: neden yüzünde çamur var?
Kimin iftirası Baba?
Kim bu yükün altında yüzsüzce dikilen?
Kara yüzüne bakıp ağladığım kâbuslar biliyorum dünden.
Şimdi seni hangi insan iyi bilir?
Ben bilirim Baba!
Ben bilirim senin temiz kalbini.
Ben bilirim Baba deyince insanın nasıl acı içinde kıvrandığını!
Allah bilir “Baban nerede?” diye soranlara ne diyeceğimi şaşırışımı!
Allah bilir Baba.
Allah bilir zalimin zulmünden nasıl korunacağımızı.
Kim ne yaptıysa yanına kâr kalmayacak biliyorum.
Allah'a havale ettim ben onları…
HakUmmu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRKAÇ KELÂM
PoetryHissizlik var bu satırlarda, tükeniş var. Susmanın pişmanlığı, yakıp kavuruşu var. 23.10.2016
