Yokluğunda öğrendiğim o kadar farklı acı var ki…
Kardeşi fenalaşan insanlar ne hisseder?
Kin var duygularımda Baba! Sana, amcamlara ve diğer üç maymunlara! Sen yoksun Baba! Eğer burada olsaydın biz kimseye… Rabb' imden başka kimseye muhtaç kalmazdık. Baba! Hep senin yokluğun bizi bu hâle getirdi!
Çatık kaşlarımın sebebi sensin! Sırf senin yüzünden Küçüftem fenalaştı. Yokluğun bizi bu hâle getirdi. Oysa belki de sen şuan uyuyorsun. Bilmemek kahrediyor beni Baba. Ben burada ağlarken senin orada oluşun, canımın ambulansta oluşu, annemin hiç dinmeyen sol yanının sızısı kahrediyor beni!
Hani bahsetmiştim ya arkadaşım vardı. Vefat eden. Onun babası geldi baba. Abimle beraber girdi evin kapısından. Kendi kızı gözleri önüne geldi belki. Ondan aradığı ambulans görevlisini o kadar azarladı. Belki de…
Senin dostun geldi Baba. Oysa amca baba yarısı değil miydi? Neden Baba? Neden abi dediğimiz dostun gelirken baba yarısı yoktu ortada? İnsanlığın yok olduğunu zaten biliyordum. Bu değil canımı yakan.
Senin bizi onlara bırakman canımı yakıyor. Gözlerimi yummak istiyorum Baba.
Bir daha böyle kötü bir dünyaya açmamak! Allah affetsin ki sadece umuyorum.
Küçük kardeşimin uykusunun derin olduğunu kötü günlerde öğrendim. Elhamdülillah ki o görmedi Küçüftemin o hâlini. Ben öldüm sandım Baba! Kıskanç kardeşim Küçüftem nefes alamayınca ben ölürüm sandım!
Beni bizi böyle bırakanları Allah'a havale edeceğim. Affetmeyeceğim Baba!
04.07.2018/ 01.30
HakUmmu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRKAÇ KELÂM
PoetryHissizlik var bu satırlarda, tükeniş var. Susmanın pişmanlığı, yakıp kavuruşu var. 23.10.2016
