BİRKAÇ KELÂM

BİRKAÇ KELÂM√11

Öldük mü?
Kaldıralım başları.
Kalbe götürelim elleri
Çıkıyor mu o ses?
Tık tık diye...
Hissediyor muyuz,
Derinlerde titremeyi?
Neden çıkmıyor sesimiz?
Neden dur demiyoruz?
Öldük mü yoksa?
Peki neden ağlamıyor sevdiklerimiz?
Ne de çabuk kabullenilmiş....
Bugünü iple mi çekiyorlardı yoksa!
Zorla kendini!
AĞLA!
Ardında kendin gibileri bıraktın.
Dur, ya da sevin.
Sen de ağlamamıştın ne de olsa.
Öldük görmedik değil mi?
Şimdi ne de çabuk kabulleniliyor,
Değil mi!
Öldük, beş harf ya hu
Öldük...
Annen arkanda kaldı.
Ne de güzel hayallerle büyütmüştü;
Büyüsünde o Salih kul olsun,
O Rabbini bilenlerden olsun.
Ama olmadı, olmadık.
Öldük, önce bedenen
Pislikte yuvarlandık keyifle
Nefse ne de hoş geliyordu
Sonra da girdik o kefene
Öldük bu sefer de ruhen
Kabire girdik
Küçük değil mi?
Yer yetmiyor, daracık.
O büyük ev yetmez derdin,
Çok küçük derdin beğenmezdin.
Bilmezdin gireceğin bu daracık yeri
Şimdi bak olduğun yere
Öldün de arkanda bıraktığın
İmansızlara bak...

Gelgitli ruh halimden ancak bu kadar yazabildim. Sözün de yetmediği yere geldik. Son nefeste imanlı ölü ölmek duası ile. Esselamun Aleyküm.

HakUmmu