Ardına sığındığım kaçıncı gün bilmiyorum.
Kaçıncı haykırış unuttum.
Bir vaveyladır devam ediyor.
Ben yalnız olduğumdan beri
Yalnızlık gölgem oldu kahroldum.
Şimdi yastığıma sarılmış sisli geçmişe bakınırken
Seni özlüyordum.
Amacım yoktu
Özlemeyi özlediğimi biliyorum.
Şu katı yüreğime sorsana bir
Neden hissizleşti?
Affet…
Bu sana kaçıncı özrüm?
Bilmiyorum.
Evet çok uzattım.
Sırf bunun için beni affet
Allah'a emanet…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRKAÇ KELÂM
PoésieHissizlik var bu satırlarda, tükeniş var. Susmanın pişmanlığı, yakıp kavuruşu var. 23.10.2016
