မနက္ေစာေစာတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။
ဝယ္သူမ႐ွိတဲ့ေပါင္မုန္႔ေတြက ရက္လြန္သြားၿပီမုို႔
သူ မွန္ေကာင္တာအတြင္းမွျပန္ထုတ္ယူေနရသည္။အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနသည္ဟူေသာ
အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ သူနဲ႔မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ
တစ္ပတ္ခန္႔႐ွိေလၿပီ။Online မွအဆက္အသြယ္႐ွိေန၍သာ
သူမ အေျခအေနကိုေန႔တိုင္းၾကားသိေန၍ေတာ္ေတာ့သည္။စတူဒီယိုမွာဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္း
ခဏလာတဲ့ ဧည့္သည္ producer က သူမပံုစံကိုျမင္ေတြ႔ၿပီးသေဘာက်သြားခဲ့ျခင္းဟုသူမေျပာသည္။အဆင္သင့္႐ွိေနေသာ ဇာတ္ၫြန္းအသစ္မွ
Character သည္ သူမႏွင့္ထပ္တူက်ေန၍
ထိုဇာတ္လမ္းကုိ႐ိုက္ကူးရန္ စီစဥ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ သူမ မအားျခင္းဟုလည္းအသိေပးသည္။ဗန္းထဲတြင္ ျပည့္လွ်ံသြားေသာ ေပါင္မုန္႔မာမာေတြကိုၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ႔ ေန႔လည္စာအျဖစ္စားပစ္လိုက္ဖုိ႔သူေတြးလိုက္သည္။
"ပြမ္!ပြမ္!!"
ဆိုင္ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္
သူေမာ့ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ေဆးေရာင္အနည္းငယ္လြင့္ေနေသာ ကားတစ္စီးရပ္ထားသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ထို႔ေနာက္
ကားမွန္အနက္က တေျဖးေျဖးေလွ်ာက်လာကာ
ကားအတြင္းမွ သူမက သူ႔ကိုလက္ရက္ကာလွမ္းေခၚေလသည္။မႈန္မိႈင္းေနေသာမ်က္ႏွာသည္
သူမကိုျမင္လိုက္ရံုႏွင့္ ျပံဳးသြားမိကာ
လက္ထဲကေပါင္မုန္႔ဗန္းကိုခ်
Apron မွာလက္ကိုျမန္ျမန္သုတ္ၿပီး
ခြၽတ္ခဲ့ကာ ဆိုင္ျပင္ကိုေျပးထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။"ဂ်ီေယာင္း.. "
"ကို...ကားေပၚတက္ "
" Hmm?...ဘာလို႔လဲ?"
"လာပါ...ကိုရာ...တက္စမ္းပါ "
ခပ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္သူမကအတင္းေျပာလာေတာ့
သူကားေပၚတက္ထိုင္လိုက္မိေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ချိုမြိန်သော...မုန်းတီးခြင်း
FanfictionOh Sehun ♡ LuHan မင္းကိုမုနး္တယ္... နာက်ည္းလြန္းလို႔ ... မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လြန္းလို႔... တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ခ်စ္တယ္... မင္းကို ေသေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တာ ... မင်းကိုမုနး်တယ်... နာကျည်းလွန်းလို့ ... မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လွန်းလို့... တစ်...