Letters to Chan ° Stray Kids

76: NARRATION

two weeks later....

"Wala na ba talagang urungan yan, Sydney? May chance ka pa para di tumuloy." si Cindy habang inilalagay ko sa compartment yung mga bagahe ko. Isinara ko yung pinto bago sya hinarap. "Wala na. Siguro, ito na din yung best para sa akin." sagot ko. Tutal, nalaman ko din namang ikakasal na sya, ano pang hahabulin ko diba? Masakit, pero wala naman na akong magagawa. May pasabi sabi pa syang, para sa amin din tong dalawa. Sinong tangang maniniwala sayong, babalik ka sa ex mo tapos sasabihin mong para sa inyong dalawa din yon? Lokohan na ata to eh.

"Well, I guess so. Edi ako na yung papalit sa trono mo?" she said while grinning. She seemed to be amused and excited about it. "What do you mean?" my heart sank. I think I know where this is going. "You know, you're the campus crush and the achiever. But now, you're going to leave. Maybe it's the time para ako naman ang mapansin?" dirediretso nyang sabi. Hindi ko alam kung saan nanggaling yung inis ko pero napahawak ako sa balakang ko. "Cindy, what's happening to you?" my anger ranged at napatayo na din sya. Bakas sa mukha nya ang inis at tuwa.

"Best friend? Tsss." umirap sya sa hangin. "Una sa lahat, isa kang impokrita. Buti nga aalis ka na eh. Wala na akong kaagaw sa lahat! Lahat lahat na lang kasi, nasayo! Lahat na lang ng tao, ikaw ang gusto! Ikaw ang laging bida! Pabebe ka pa, kunwari wala lang sayo lahat ng meron ka. Plastik ka din eh no? Bakit di mo na lang kasi talaga sabihing, tuwang tuwa ka sa atensyon na nakukuha mo? Pati si Chan kinuha mo din sakin! Ahas!" sigaw nya sa mukha ko. I was stunned and at the same time, hurt and angry. Anong problema ng isang to? Is she going through puberty? Pinakalma ko ang sarili ko at huminga ng malalim.

"What's gotten in to you today? Kanina lang okay tayo ah? Are you upset on something? Kung matagal mo na tong nararamdaman towards me, why did you just let it pass until now? Ako pa plastik sa lagay na to ha? Ano bang problema mo?"

"Ikaw! Ikaw na gustong gusto ng lahat! Simula nung dumating ka, I wasn't good enough! Lagi na lang ikaw ang magaling! My parents kept on comparing me to you! Tapos iyan! Ganyan ka! You always act like an innocent saint kahit ang totoo, hindi! Bitch! Bakit nga ba kita kinaibigan? Tama nga si Wendy, in the end, you will always make yourself look like you've won! Pero ang totoo, hindi. Kasi walang wala ka naman talaga! If you don't have the looks and everything that you're experiencing now, you're nothing!" she shouted again. Nadurog ang puso ko. Sumabog ang luha ko sa lahat ng sinabi nya. Why? Ano bang ginawa ko para mangyari sa akin lahat ng ito? Bakit kung kelang pinaramdam nila saking, sila lang yung meron ako, iiwan nila akong bigla. Mga walang kwenta.

"Gaano mo nakatagal hinohold yang mga bagay na yan?" my tears fell. Pinahid ko iyon agad.

"Since we've met. Oh, I just want you to know na lahat ng nararanasan mo ngayon, it went all well the way we planned it." she smirked in the end. Di ko napigilan yung sarili ko at sinampal sya ng sobrang lakas. Sinampal nya din ako pabalik pero mas masakit na bawi ang natanggap nya galing kay Hyunjin. He smacked her in the face. Leaving her speechless and shocked. "H-How dare you?!" maging ako ay nagulat din sa biglaang pagsulpot ni Hyunjin.

"How dare you!" sigaw sa kany pabalik ni Hyunjin. Hinawakan ko ang braso nya at pinanuod si Cindy na kasalukuyang bumbabwi sa gulat dahil kay Hyunjin. Her eyes are teary and full of anger. Sumakit ang dibdin ko sa nangyari. Paano nila nagawa sakin to? I've trusted her more than anyone else. I thought she is my true friend. Pero hindi pala. Everything is gushing down inside my head. Mula sa unang araw na nakilala ko sya, hanggang sa mga araw na sabay namin hinarap ang problema ng bawat isa. Through thick and thin, we were together. Kaya hindi ko maisip kung paano nya ito nagawa sa akin. How? Why? A lot of questions were formed inside my head. All the negative thoughts and bitter memoirs appeared. Kahit mga ayaw ko alalahanin at maramdaman, bumubulusok sa loob ko.

"Kapal ng mukha mong magpanggap na totoong kaibigan sa kapatid ko matapos nyong pagplanuhan mga pang gagago nyo? Kaya pala lagi kang wala. Lagi kang nagtatago kay Woojin hyung. Akala mo ba wala kaming alam? Galing nyo din mag-acting nung Wendy na yon noh! Simula't sapul pala magkateam na kayo! Sinama nyo pa ex ni Minho hyung! Sige! Magsama sama kayo! Parepareho naman kayong basura!" sigaw nya kay Cindy. Eepal pa sana ako sa kanila pero agad na akong pinigilan ni Hyunjin. "Pumasok ka na noona! Madami tayong pag-uusapan bago tayo umalis sa lintek na lugar na to! At ikaw!" nilingon nyang muli si Cindy na nakalupagi pa din sa sahig.

"Matuwa ka sana sa mga papuring matatanggap mo. Yun ay kung ang babati sayo ay di pa naririnig ang tungkol sa kagaguhan nyo. Wala ka ng ihaharap na mukha sa school. Paumpisa ka pa lang sa pagpapasikat mo, binabato ka na kaagad ng kamatis ng mga manunuod sayo. Kawawa ka naman. Wag na wag ka ng magpapakita kahit kailan. Pathetic loser. Tara na Noona!" sigaw nyang muli at hinila na ako paalis doon.

Nilingon ko pa din si Cindy at nakitang umiiyak sya. Tatakbo sana ako pabalik sa kanya pero di ako hinayaan ni Hyunjin. Bakit ganun? Kahit gaano ako nasaktan sa mga nasabi nya, gusto ko pa din syang tulungan? Nadurog ako sa mga sinabi nya pero mas nadurog ako sa katotohanang, tapos na. Tapos na ang pagkakaibigan naming dalawa. Ang pagkakaibigang akala ko totoo pero hindi pala. Planado pala ang lahat. Walang totoo sa mga pinagsamahan naming dalawa. Pero para sa akin, ang mahalaga, di ako ang tumapos kundi sya.

(Ｔ▽Ｔ)

medyo madrama pero omg patapos na to!!! mareresume ko na yung kay changbin whaaaaaa!!!!

minho's fanfict is out! hope you'll check it. connected po sya dito hehe