Sende Kimsin?

#14#

---Kim Hae Young---

Şans eseri karşılaştığımı sandığım ahjummanın gerçek kimliğini öğreneli bir hafta olmuştu. Doğrusu artık daha güvende hissediyordum. Gerçek kimliğimi bilen ve bana yardımcı olacak biri vardı. Bunu bilmek bile rahatlatıyordu benliğimi. Keşke bir de kalbim rahatlasaydı. Bir de o huzura kavuşsaydı.

Özlüyorum onu. Gözlerimi kapadığımda, gözlerimi açtığımda o duruyor karşımda. Gözlerim gözlerini, burnum kokusunu, kalbim sevgisini istiyor hem de hiçbir şeyi istemediği kadar. Yanımda olsun istiyorum, beni sarıp sarmalasın ve kalbinde bir yer versin. Onun için çok mu şey istiyordum acaba?

''Ben eski hayatımı istiyorum anladın mı?(!) Sen karşıma çıkmadan önceki hayatımı istiyorum!!!''

Hafızam onun ağır sözlerini bir kez daha hatırlatıp yüzüme çarptığında onun için imkansız şeyi istediğimi fark etmiştim. O hayatında bile bir yer vermiyordu ki bana, kalbinden nasıl bir yer isteyebilirim?

Ahjumma yanıma oturduğunda düşüncelerimden ayrılıp dikkatimi ona vermiştim. Bir süre bana baktıktan sonra gözlerini karşımızdaki pencereye çevirip camın ardındaki insanlara bakmaya başladı. Kısa sürede cümlelerini sıralamaya başlamıştı yine, beni içinde bulunduğum bu berbat durumdan kurtarmaya çalışıyordu.

''Gün geçtikçe daha da özlüyorsun onu.''

''Nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsun?''

''Gözlerin her şeyi söylüyor.''

''Ahjumma? Sende aşık oldun mu?''

Merakla beklediğim sorunun cevabı kısa bir sürelik sessizliğin ardından cevaplanmıştı.

''Evet. Bu uzun süreli hayatımda sadece onu sevdim. Birçok kişiyle tanıştım ama sadece onu unutmadım.''

''Kaç yaşındasın ki ahjumma?''

''304 yaşıma gireceğim bu sene.''

Duyduğum rakam beni fazlasıyla şaşırtmıştı. Karada bu kadar uzun süre yaşayabilen bir muhafız olduğunu bilmiyordum. Acaba daha ne tür özellikleri vardı? Aşık olduğu kişi kimdi peki?

''Bu zamana kadar nasıl yaşadın ahjumma? Sadece bu kadar mı yaşlandın?''

''Bu gördüğün kişi ben değilim Hae Young. İnsanların arasında yaşamak fazlasıyla zor bir durumdu. Karaya ilk çıktığımda 100 yaşındaydım ama bana verilen özel güç sayesinde bir lise öğrencisi kimliğine bürünebiliyordum. İnsanların yaşadığı gibi yaşamaya çalıştım. Bir süre sonra insanlar hiç değişmediğimi fark ettiler. Artık oradan gitmeliydim. Bir gün hiç kimsenin haberi olmadan başka bir yere taşındım. Orada da farklı bir kimliğe bürünmüştüm. Orta yaşlarda eşini ve bir çocuğunu trafik kazasında kaybetmiş, orta yaşlarda biri olarak yaşadım. Bu yaşantımda uzun sürmedi. İnsanlar beni daha fazla tanıdıkça eksiklerimi gördüler, hiç değişmediğimi fark ettiler. Birçok kez bu şekilde değişiklikler yaptım. Doğrusunu söylemek gerekirse burada da fazla zamanım kalmadı.''

''Yani sen şimdi istediğin yaşta, istediğin görünüşe sahip olabiliyor musun?''

''Evet''

''Bu çok güzel ahjumma! Bana bir kez gösterir misin? Lütfeeenn.''

Israrlarıma dayanamayan ahjumma perdeleri çekmiş ve kapıyı kilitlemişti. Tam karşıma geçtikten sonra gözlerini kapatıp beklemeye başlamıştı. Kısa süre içinde ahjummanın etrafı beyaz dumanlarla sarılmıştı. Bir süre ahjummayı göremedim. Beyaz dumanlar dağılıp da ahjummanın yeni kimliğiyle karşılaştığımda dilim tutulmuştu. Karşımda çok güzel ve tatlı bir unni duruyordu.