Senden Nefret Ediyorum

6. Bölüm

Bir hafta olmuştu ve inanılmaz bir şekilde Luhan artık beni hiç rahatsız etmiyordu. Aslında tuhaf bir şekilde yüzüme bile bakmıyordu. Buna ben mi yoksa Lay'in onunla konuşması mı neden oldu anlayamadım. Lay diğer iki kızla buluşmama gerek olmadığını söyleyerek buluşmaları iptal etti çünkü isteksiz görünüyormuşum. Luhan ile yaptığı konuşma hakkında ise fazla bir şey söylemedi ama tuhaf tuhaf gülüp duruyordu. Tek söylediği "senden hoşlanmıyormuş sadece canı sıkıldığı için seninle oynuyormuş.." oldu. Fazla zengin insanların canı sıkıldığı için insanlarla oynaması nefret uyandırıcı. 

Babam annemin anlattığı kadarıyla zengin ve çapkın bir piç olduğu için her zaman ondan nefret ettim. Onun gibi insanlardan uzak durdum ama Luhan'dan nefret etmeme rağmen uzak duramadığım için sanırım daha fazla nefret ediyorum. Babamdan bile bu kadar nefret etmemiştim çünkü bütün bunlara rağmen benimle oynamasının birazcık hoşuma gittiğini fark ettim sadece birazcık, çok az. Ve şimdi yüzüme bile bakmaması tuhaf hissettiriyordu. 

Sadece işe odaklanmalıyım her zaman yaptığım gibi...

------------------------------------

Dünya ile bağlantımı kesip çalışırken karnımın acıktığını fark etmemle kafamı kaldırdım öğle yemeği zamanı gelmişti ve yine harika işler çıkarmıştım.

"Ben çok acıktım hemen yemekhaneye inelim ne dersiniz?" dedim keyifle.

Lay ve Baekhyun "evet kurt gibi acıktık.." diye onaylarken Chanyeol "patron bir dakika şu oyunum bitsin beni de bekleyin" diye yalvarıyordu.

"İşlerini bitirdin mi fazla oyun oynuyorsun" diye takıldığımda "Patron, Luhan seninle uğraşmayı bıraktığından beri bana pek iş kalmıyor hehe.." dedi haklıydı.

"Çabuk bitir şu oyunu çok acıktım." diyerek ayağa kalktığımda bir kadının Luhan'ın odasına girdiğini gördüm. Kısa bir ara verdiği çapkınlık turlarına yeniden başlamıştı. Umursamadığım için arkamı döndüm ve Chanyeol'le uğraşmaya karar verdim.

"Beş dakika içinde o oyun bitmezse biz gidiyoruz." dedim Lay ve Baekhyun da onayladı. Zaman dolmuştu ve oyunu bitmediği için Chanyeol'ü bırakıp yemekhaneye gittik yemeklerimi alıp boş bir masaya oturduk.

"Birazcık beklemediniz" diye soluk soluğa konuşuyordu Chanyeol dudağını sarkıtarak.

"Hadi git yemeğini al yoksa yine sona kalıp mızmızlanacaksın." dedi Baekhyun. Hep birlikte keyifli bir sohbet eşliğinde yemeğimiz yiyorduk ki önce bir sessizlik sonra bir uğultu oldu. Luhan odasına giren kadınla beraber yemekhaneye gelmişti ve tam onları net görebileceğim bir masaya oturdular.  Bir haftadır keyifsiz görünüyordu hep gülen yüzünü bir kez bile gülerken görmemiştim. Yanındaki kadın da keyfini yerine getirememiş gibi görünüyordu. Sanki düşüncelerimi duymuş gibi Baekhyun konuştu.

"Lay sen yakınsın bilirsin Luhan neden keyifsiz bir süredir hatta sen gidip konuştuktan sonra olduğuna yemin edebilirim."

"Evet ben de katılıyorum, yoksa açıkça patrondan hoşlanıp hoşlanmadığını mı sordun da sinirlendi?" dedi Chanyeol merakla gözlerini açarak.

Lay gülümsemesini hiç bozmadan "Benimle alakası yok ve nedenini bilmiyorum her insan keyifsiz günler yaşar.." dedi umursamaz bir şekilde omuz silkerek. Ama bir şeyler biliyormuş izlenimi veriyordu. Konuşmama kararı almıştım her zaman beni rahat bırakmasını istediğim adam şimdi rahat bıraktığında neden böyle davranıyor diye soramazdım.

Yemeklerimiz bitmiş kahvelerimizi içiyorduk ve tanıdık bir sesle döndüm.

"Minseok.."

"Merhaba  Chen." dedim gülümseyerek. Mağaza satış sorumlusuydu ve müşteri sorunları sayesinde sık sık görüşerek iyi arkadaş olmuştuk.