Senden Nefret Ediyorum

10. Bölüm

Gözlerimi açtığımda onu evimde görünce bunun bir rüya olduğunu düşündüm neler olmuştu neden evimdeydi. Bana doğru yaklaşıyordu, önüne gelenle birlikte olan bu playboy beni öpecekti ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Bu kesinlikle bir rüyaydı eğer rüya olmasaydı böyle tepkisiz kalmazdım. Ve dudaklarını dudaklarımda hissettiğimde duyduğum haz ile gözlerim benden izinsiz kapandı. Kalbimden sonra diğer organlarımda benim sözümü dinlemez olmuştu ama şanslıyım ki dudaklarım onlardan biri değildi.

Luhan'ın bana sarılan kolları ve dudakları beni başka bir boyuta sürüklemişti bu nedenle hiçbir şey düşünemiyordum kendimi ilk defa duyduğum bu  hazza bırakmıştım. Birden dudakların benden ayrılması ile dünyaya döndüm gözlerimi açtığımda karşımdaki bana şaşkınlık ve gülümseme arası karışık bir şekilde bakıyordu ben de aynı şekilde sadece baktım. Sonunda sessiz bakışmayı bozan Luhan olmuştu.

"Bana karşı çıkacağını düşünerek kendimi buna hazırlamıştım şu anda gerçekten çok mutluyum çünkü sabah olduğu için sarhoş olma ihtimalin çok düşük" dedi gülümseyerek ve bana sarıldı. O anda akşam yaşanan her şey film şeridi gibi gözümün önünden geçti ve bunlar rüya değildi. Akşam sarhoş olmuştum ve yaptığım tüm saçmalıkları hatırlıyordum. Utançtan kıpkırmızı olmuştum  bu nedenle beni sarmaladığı kollarının arasından nasıl çıkacağımı dahi bilmiyordum. Kahretsin beni öpmesine de izin verdim ve çokta hoşuma gitti artık bir gay olduğumdan şüphem yoktu çünkü daha önceki yaşadıklarım bunun yanında hiçbir şeydi.

Ne yapmalıydım nefret ettiğim adama aşık olmuştum sanırım annemin kaderini yaşıyordum oysaki kızlar annesinin kaderini yaşardı acaba gay olduğum için mi bende yaşıyordum. Buradan kaçmalıyım ama nasıl yapacağımı bilemiyorum.

Aklıma gelen ilk şeyle sıyrıldım kollarından ve başım yerde koşarak uzaklaştım "Tuvalete gitmem gerek." diyerek. 

Kendimi tuvalete kilitledim ne yapacağım hakkında en ufak fikrim yoktu beynim durmuş gibiydi bu yaptıklarımdan sonra ona ters davransam olmaz yakın da davranamam ne yapacağım. Bu sırada bulunduğum tuvaletin kapısı tıklatılmaya başladı.

"Minseok iyi misin?" cevap vermedikçe kapı yumruklanmaya başlamıştı. Bir şeyler söylemem gerekiyordu.

"İyiyim ve yalnız kalmak istiyorum." sesim titremeden bunları söylemeyi başarmıştım. Kalbim yerinden fırlayacak gibi atıyordu ve beynim çalışmayı bırakmıştı sanırım.

Sesler kesildi ve dış kapının kapanma sesini duydum gitmişti. Ona teşekkür borçluydum gerçekten anlayışlı davranmıştı onunla yüzleşmeye hazır değildim. aniden aklıma gelen kararla annemin yanına gitmeye karar verdim belki o bana yardım ederdi. Ufak bir valiz hazırladım ve ilk otobüse bindim bu arada telefonumu da kapattım, sadece düşünmeye ihtiyacım vardı.

------------------------------

Luhan'ın Bakış Açısı

Şirkete gelir gelmez önce halkla ilişkiler bölümüne koştum. Gitmemi istediğinde gitmemeliydim belki de.. Hafta sonu ona ulaşamadım ve umutsuz bir haldeyim. Bana kızmadı hiçbir şey demedi keşke kızıp bağırsaydı bu sessizlik daha korkutucu..

Odaya girdiğimde kimse yoktu sanırım çok erken gelmiştim. Her zaman yaptığım gibi masasına geçip oturdum ve beklemeye başladım. Yarım saat sonra Lay, Baekhyun ve Chanyeol birlikte geldiler.

"Minseok nerede?" dedim hemen selam vermeden.

"Dün akşam geç saatte mesaj atmış işe gelmeyeceğini söylüyordu. Mesajı sabah gördüm ve telefonu kapalı şu an ona ulaşamıyorum." dedi Lay.