Senden Nefret Ediyorum

30. Bölüm

Balayı bitmiş yeni evlerine doğru yol alıyorlardı. Booyong arabayı kullanırken Jimin yanında, Luhan ve Minseok ise arka koltuktaydı. Jimin Japonya'da bir araya geldikleri andan itibaren iki sevgiliye ağzına geleni sayıp azarlamış, daha sonra surat asmış, ardından yeniden azarlamış ve şimdi tekrar surat asma evresindeydi.

Luhan her zamanki umursamaz tavrı ile sevgilisinin beline kollarını dolamış ve yüzünü boynuna gömmüştü. Arada boynunu ve kulaklarını öpüyor, arada ellerini gömleğinin içinden sokup Minseok'u gıdıklıyordu.

Luhan kıkırdayarak dudaklarını Minseok'un boynuna yeniden götürdüğünde artık diğeri de uzun süredir dudaklarını ısırarak içinde tuttuğu kıkırdamayı bırakıvermişti. Ön koltukta oturan Jimin kıkırdamaları duyunca yeniden dırdır evresine geçti.

"Siz ikiniz sessizce oturamaz mısınız? Hatalı olduğunuz halde böyle davranmanız canımı sıkıyor!"

Minseok hemen doğrulup dudaklarını ısırırken Luhan her zamanki tavrı ile ablasına çıkıştı.

"Ne var abla ya! Önceden sen bizi teşvik ederdin, kaç saattir başımızı ütüledin sinirin geçmedi mi?"

"Geçmedi! Geçmeyecek! Benimle konuşma!"

"Sen bizimle konuştun ama."

Jimin sinirle arkasını dönüp öfkeli bakışlarını kardeşine diktiğinde ahtapot gibi kollarını Minseok'a doladığını gördü. Söyleyecek yeni bir şey aklına gelmeyince aynı şeyleri tekrarlamaya başladı.

"Yalnız siz mi sevgilisiniz? Sanki dünyadaki birbirini seven tek çiftsiniz hep yapışın böyle görmemiş gibi!" Jimin devam edecekti ama Luhan tekrar tekrar aynı şeyleri duymanın verdiği sinirle çıkıştı.

"Abla biz yeni evliyiz değil mi? Ve BALAYIMIZDAN dönüyoruz yeter artık!" dedi balayıyı vurgulayarak.

"Bana balayı deme! Bana sakın balayı falan deme!" dedi Jimin öfkeyle elini sallayarak ve yeniden önüne dönüp surat asma evresine geçti.

Luhan sevgilisinin kulağına doğru fısıldadı. "En çok bu surat asma evresini seviyorum, balayı deyince hemen küsüp susuyor." Minseok ise gülmemek için dudaklarını ısırıyordu.

***********************************************

 Yeni evlerinin önüne geldiklerinde arabayı durdurdu Booyong. Luhan ve Minseok yapışık ikiz gibi birbirinden ayrılmadan arabadan inmiş valizlerini alıyorlardı.

Luhan kendisinin ve Minseok'un valizini aldı. "Hadi biz hemen gidelim yeni evimizi sana bir an önce göstermek istiyorum." dedi sevgilisine gülümseyerek.

"Ama nunaların da valizlerini taşımalarına yardım etseydik."

"Gerek yok kendileri yapar, bizimkiler küçük o taş gibi ağır şeyleri nasıl doldurdularsa taşısınlar hadi çabuk ol." dedi Luhan eline iki valizi alıp diğerini çekiştirerek.

"Ver şunun birini bari." dedi Minseok valizin birini alıp eve doğru giderken.

Jimin ve Booyong arabanın yanında durmuş onları izliyordu. Jimin oldukça sinirliydi. Çünkü kardeşi ne özür dilemiş ne de onu affetmesi için en ufak çaba göstermişti. Oysa küçücük bir şey yapsa Jimin affetmek için hazırdı. İşte en çok da buna kızıyordu.

"Jimin nunadan özür dilemelisin bence." 

"Neden ki? Ben zaten havaalanında yapacaklarım için baştan dilemiştim özrü."

"Seninle ne yapacağım ben?!"

Evin kapısında şifreyi girerken Minseok'a doğru uzanıp dudaklarını büzdü. "Bana bir öpücük verebilirsin, çok özledim."