"Siz ikiniz ne halt yemeye-"
Do Hojoon denen herif PD'nin elini kaldırıp susmasını söylemesiyle lafını yarıda bıraktı.
Sunbae sahte bir suçluluk duygusu ile başını yere doğru eğmişti. Bense bazen kafamı kaldırıp odada kaç kişi olduğunu saymaya çalışıyordum.
"Çocuklar," diye başladı söze PD. "Yoongi, Maria bana bakın."
Bakışlarımızı aynı anda ona çevirdiğimizde derin bir nefes verdi.
"En azından hala yüzünü bilmiyorlar Maria."
Gözlerimi kırpıştırdım.
"Sandığımdan daha iyi tepkiler aldınız, grubun çıkışı için olumlu tepkiler aldık ve BTS'in başlamayan konserleri için biletler şimdiden tükendi."
Şaşkınlıkla birbirimize baktık, bu doğru muydu?
"Elbette bu yaptığınız şeyin doğru olduğunu göstermiyor. Sizi yurtlarınıza geri göndereceğim bu yüzden."
İçimden bunun bir ceza değil, hediye olduğunu geçirdim.
"Maria, sen yurduna dönmeyeceksin."
Duyduğum şeyle öksürmeye başladım. Sunbae etraftaki bakışları umursamadan sırtıma vurdu. "İyi misin?"
"Burada mı kalacağım yani?" diye sordum.
"Hayır, Gangnam'daki binaya yerleşeceksin."
Anlamaya çalıştım. "Orada sadece BTS kalıyor."
Başını sallayarak dediğimi onayladı. "Evet, onlarla kalacaksın."
Başımdan aşağı kaynar sular döküldüğünü hissettim.
"Ama neden?" Do Hojoon benim yerime konuştu. "Diğer kızlar da mı oraya taşınacaklar?"
"Evet, yurdu birlikte kullanacaksınız."
Sunbae şaşkınlıkla sordu. "Neden?"
"Hayranlar sizi buraya birlikte girerken gördü. Tüm grubun burada olduğunu düşünüyor ve kızların yurdu tadilatta. Kızlar çoktan oraya yerleşti."
İstemeyerek odadan çıktığımızda birbirimize bakıp ne yapacağımızı gözlerimizde aradık.
"Neden böyle bir şey yaparlar ki?"
"Çok kötü olmaz, eğlenceli bir grubuzdur."
Dediği şeye karşılık güldüm. "Ondan değil," diye mırıldandım anlamasını umarak. "Kendi grubumla aram çok iyi değil."
Şaşkınca kaşlarını kaldırdı, sanırım daha önce hiç Woori'ye kızgın olduğumu düşünememişti. "Neden?" diye sordu. "Grupla mı yoksa.."
"Woori'den dolayı evet."
Sinirlerim tepeme yeniden çıktığında gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım.
"Her neyse, hazırlanmalıyım."
Arkamı döndüğümde, "Maria!" diye bağırmıştı. "Dur," dedi yanıma gelip. "Daha önce düşünmeliydim. Seni kırdık, bizim yüzümüzden bu durumdasın."
Gözlerimi dikip ona bakmaya devam ettim.
"Maria, benden nefret etmiyorsun, değil mi?"
Elbette etmiyordum, ben kimseden nefret edemezdim. Ayrıca sunbaeyle birkaç gün geçirmiştim ve ona kızgın olsam da eğlenmiştim.
"Hayır," dedim bakışlarımı yumuşatıp. "Kırgınım birazcık."
"Ah," dedi saçlarını karıştırarak. "Özür mü dilemeliyim?"
