Bu Benim Öykü'm •texting•

~18~

"Korkuyorum ben böyle birşey yapmam,yapamam." dedim ağlayarak.

"Yaptın ama.Bak ne haldeyiz ! İkizin senin yüzünden can çekisiyo defol !" dedi Elisya.

Etrafıma baktım.Annem,babam etraftaki herkes bana kınayan gözlerle bakıyordu.

O an kendimden nefret ettim işte.

Hastaneden çıktığımda nefes alamıyordum.Orada ölsem kimse duymayacaktı sanki.

Hızla gözlerimi açmamla rahat bir nefes aldım.Aynadan kendime bakınca ağlamış olduğumu gördüm.

Bir kaç gündür buna benzer kabuslar görüyordum ve canımı sıkıyordu.Tekrar uyuyamıycağımı anlayınca Arasın odasına gittim.

Gece saat 4 olduğu için uyanık olması imkansızdı.Odaya girdiğimde uyuyordu.Yatağı çift kişilik olduğu için yanina kıvrıldım.

Neden mi çift kişilik ?

Biz küçükken hep beraber yatardık.Bazen arada yine birlikte yatarız.Ve Aras biraz salakça yattığı için.Herneyse.

Saçlarıyla oynamaya başladım.İkizimle aramızın böyle olucağı aklıma gelmezdi.

"Ben özür dilerim.Sana,size inanmadım.Ama bilmiyordum.Güvenim sonsuzdu size.Bir an olsun ona inandım.Aptallık ettim.Özür dilesem de birşey değişmicek çünkü sen duymuyorsun beni.O halde eskisi gibi -sana anlatıyomus gibi- konuşabilirim.Bugün yine o son iki gündür gördüğüm kabusu gördüm.Benim yüzümden yine biri zarar görüyordu.Bugünkü kurban sendin.Ben... ne biliyim her gün ağlamaktan değil de,sizi kırmaktan sıkıldım.Çok düşündüm.Yarın buradan gidip başka şehirde eğitimime devam edicem.Reşit değilim belki.Ama yaparım bir şekilde.Her neyse biraz uzanmaktan zarar gelmez." diyerek Aras'a sarildim ve uykunun güzel kollarına kendimi bıraktım.

Uyandığımda saat 6 idi.Kalkmadan önce Aras'ın yanağından öptüm.Hazırladığım notu bırakıp çıktım.

Odamdan bavulu alıp evden çıktım.Taksiye binip havaalanına doğru yola koyuldum.

Biletimi aldım ve beklemeye başladım.

En mantıklı karardi bu.Hem onları kırmıycaktım,hem de kendimi daha fazla nefret ettirmiycektim...

~~~~~~~~~•~~~~~~~~~

Gizli Numara Beyciğimizle ilgili de gelcek inş konu bulursam...