ɪɴғɪɴɪᴛʏ - Larry ✓

• Rozdział XI

•••

– Dobrze, pokoje dzielicie z osobami, którymi siedzieliście! – oznajmił pan Posey, dając każdemu w autokarze klucze o pokoju. – Nie ma zamianek!

Kiedy Louis już podniósł rękę, głos pana Posey'a go wyprzedził.

– Słyszałeś moje słowa Louis – odparł starszy nauczyciel, pokazując na niego palcem wskazującym.

Szatyn mruknął tylko coś pod nosem, biorąc drugi kluczyk i wstał jak reszta. Skierował na moment wzrok w stronę Stylesa który miał na sobie czarny tank top, na tym dżinsową kamizelkę i ciasne rurki. Przeczesał swoimi długimi palcami włosy do tyłu i pomimo iż miał okulary przeciwsłoneczne i Louis nie widział jego oczu, to czuł, że ich spojrzenia się skrzyżowały.

Loczek uśmiechnął się do niego, biorąc swój telefon do kieszeni w spodniach i ruszył za szatynem, by odebrać swój bagaż. Louis zacisnął usta, kiedy dostał kluczyk do pokoju. Kiedy oboje dostali z powrotem swoje torby, ruszyli do wysokiego hotelu. Po piętnastu minutach siedzieli oboje na swoich łóżka, patrząc na siebie. Loczka bardzo korciło pocałowanie młodszego. A Louis także to rozważał.

– To... – zaczął Harry, przegryzając wargę, lecz Louis mu przerwał.

– Po prostu nie zepsuj mi wycieczki, na którą czekałem cały semestr – odparł Louis, drapiąc się po ramieniu.

– Coś za coś – odparł z chytrym uśmieszkiem.

Louis zmarszczył brwi, rozchylając usta w zdezorientowaniu.

– Huh? – spytał, opierając się łokciami na łóżku.

– Buziak. – Pokazał na swoje usta. Robili to już, więc Louisowi powinno pójść łatwo.

– C-co? Po co? - mruknął, oczyszczając subtelnie swoje gardło.

– Bo chce?– prychnął. – Zapłata. – Wzruszył ramionami podchodząc do szatyna.

– To jest... niezręczne. – Louis spojrzał na Harry'ego oblizując swoje wargi.

– A wiesz gdzie to mam – wymruczał, siadając na biodrach młodszego i wpił się w jego usta.

Louis osłupiały już po chwili przymknął powieki, rozkoszując się pełnymi ustami, które za każdym razem smakowały równego dobrze. Miętowy smak gumy balonowej mieszał się z czymś nieznanym dla szatyna, ale w zupełności mu się to podobało. Loczek ułożył się wygodnie nad nim, całując go z pasja. Kiedy przez przypadek lub nie, otarł się o szatyn, uśmiechnął się szeroko, gdy mógł dołączyć do ich pocałunku swój język.

Louis wymamrotał coś w jego usta, walcząc swoim językiem, z tym należącym do Stylesa i przeniósł prawą dłoń na jego szyję. Nagle szatyn odepchnął loczka, czując ból w klatce i pobiegł szybko do łazienki, w której się zamknął, patrząc w lustro na swoją bliznę. Wyglądała, jakby się rozrastała. Czuł, jakby ktoś wbijał mu rozgrzaną igłę w bok, a miejsce nabierało czerwonego koloru. Z jego ust wychodziły jęki mieszające się z pukaniem do drzwi.

– Louis, musisz mi otworzyć – usłyszał głos Harry'ego po drugiej stronie.

– Odwal się! – mruknął cicho, biorąc papier i maczając ja w wodzie. Ulga...

– Pomogę ci! – usłyszała ponowny głos Stylesa, a szarpnięcia klamką do drzwi nie ustawały. Zrezygnowany Louis, nadal czując ból, przekręcił zamek.

– Niby jak – mruknął, opuszczając koszulkę i ruszył do swojej walizki.

Chciał wyciągnąć kilka rzeczy, jak ręcznik, by wziąć kąpiel, ale poczuł oplatające jego ciało długie ramiona i wstrzymał powietrze. Harry ułożył duże dłonie na jego brzuchu i Louis nie wiedział jak na to zareagować.

– Spokojnie... To tylko przytulanie – szepnął mu do ucha, przymykając oczy.

– Dlaczego to robisz? – spytał Louis. Powoli rozluźnił się pod dotykiem Stylesa czując jego klatkę piersiową przy swoich plecach.

– Nie wiem... – mruknął cicho głaszcząc szatyn po klatce piersiowej.

– Nie powinno mi się to podobać. – Do Louisa dotarło, że wypowiedział te słowa na głos, ale nie odzywał się od Harry'ego.

Loczek zaczął spadać pocałunki na jego szyi. Chciał go oznaczyć.

– O-och – wymamrotał Louis, czując miękkie usta na swojej skórze. Przymknął oczy, oddychając lekko.

– Cichutko – dodał, zasysając miejsce i robiąc mu malinkę na szyi.

Szatyn, odchylając głowę w bok, dał mu dostęp do szyi. Jego serce biło spokojnie, lecz głośno. Loczek zamruczał cicho, kładąc ręce na tyłek szatyna, ugniatając go. Louis wydusił z siebie cichutkie sapniecie. Było mu przyjemnie w obecności Harry'ego. Bardzo. Jednak w jego głowie pojawiła się czerwona lampka i otworzył oczy.

– Nie mogę tak, Harry – odparł. Był pewny, że brunet robi tak z każdym.

– Spokojnie kochanie. Jesteś pierwszym, który będzie oznaczony – wymruczał, ściskając jego pośladki. Dobrze wiedział, jak to działa na szatyna.

– Nie wiem tego, Harry – powiedział Louis. – Jutro znajdziesz sobie jakąś dziewczynę albo jeszcze dzisiaj. Nie chcę być jedną ze zdobyczy..

– Nie spałem z nikim od tygodnia. – Westchnął loczek, odsuwając się od niego i ruszył do łazienki.

– Wielki rekord – mruknął zakłopotany Louis. Harry mógł być przystojny i miał te cudowne ręce, ale jak miał mu uwierzyć?

•••