Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 10 ~Het ongeluk

Als Samuel en Gio door de ingang van het ziekenhuis rennen, komt Justin al vanaf de andere kant aangelopen.

"Samuel, Gio!" Roept hij.

Ze stoppen met rennen, en bijna botsen ze tegen elkaar op.

"Gast, gaat het met je?" Vraagt Samuel, een beetje buitenadem.

Justin schudt van nee. "Niet echt.. Ik weet niet wat te doen hoor."

Gio zucht en kijkt om zich heen. "Waar moeten we heen?"

"Deze kant op." Justin wijst naar de lift. "We moeten 2 verdiepingen omhoog. Echt bijna onmogelijk te vinden."

Samuel checkt zijn telefoon.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt Gio terwijl ze richting de lift lopen.

Justin zucht, en kijkt Samuel aan. Samuel knikt.

"Wat is er? Weten jullie meer dan ik? Wat vertellen jullie me niet?" Zegt Gio.

"Ehmm.." Fluistert Samuel.'

"Gio.. Dit wist je nog niet, maar... Jamie is ehmm..  is homo.." Zegt Justin. Gelijk kijkt hij weg.

Gio kijkt op. "Cool." Antwoordt hij.

Oke, deze reactie hadden ze niet verwacht.

Samuel glimlacht, en probeert dat zo goed mogelijk te verbergen.

"Wat is er nu gebeurd?" Vraagt Gio nog een keer.

"Hij is in elkaar geslagen, en iemand heeft met een zakmes in zijn buik gestoken." Justin krijgt kippenvel, en kijkt weer weg.

"Oh, ik zweer het, als ik die gast ooit zie, ik sla hem in elkaar." Gio begint boos te worden. "Waarom zou je zo iets doen"

"Hij zag er volgens die twee gozers te vrouwelijk uit."

"Hoezo eigenlijk? Zijn kledingstijl is toch niet echt heel vrouwelijk of zo." Vraagt Samuel.

De jongens lopen de lift uit, en slaan de gang in.

"Hij liep te vrouwelijk, tenminste dat is wat Jamie tegen me zei voordat hij flauwviel."

Gio schudt zijn hoofd.

"Deze kant op." Justin houdt de deur open.

"Weten de dokters al meer?" Vraagt Samuel.

"Geen idee, ik ben gelijk naar beneden gegaan toen jullie me terug belde." Justin kijkt naar de nummers van de kamers. "Het is hier." Justin blijft stil staan.

"Waar zijn je ouders?" Vraagt Gio, en hij kijkt om zich heen.

"Shht." Fluistert Samuel.

"Vertel ik je nog wel een keertje." Justin probeert de deur open te duwen, en kijkt door het raam heen.

Hij ziet Jamie in het bed liggen. Zijn ogen vullen zich met tranen, en langzaam loopt hij de kamer binnen.

Samuel en Gio blijven in de deuropening staan.

"Heb ik iets verkeerd gezegd?" Fluistert Gio tegen Samuel.

Hij schudt zijn hoofd. "Nee, maak je maar niet druk, nu is gewoon niet zo'n goed moment."

De jongens zien Justin op een stoel naast het bed zitten, hij heeft zijn hand op die van Jamie.

"Het komt goed broertje." Fluistert hij.

"Ze zijn toch even oud?" Glimlacht Gio.

"Justin is een paar uur ouder volgens mij." Lacht Samuel.

De jongens zitten allemaal bij elkaar in de kamer. Samuel ligt languit op een bank, Gio zit een beetje duf in de vensterbank, en Justin heeft niet bewogen, hij zit nog steeds naast Jamie.

Als er een dokter de kamer in stapt, staat Justin op.

"En? Is er nog iets bekend?" Vraagt hij snel.

Samuel en Gio kijken de doktor gespannen aan.

"Uw broer zou binnen een paar minuten wakker moeten worden. Maar er zullen nog wat bijwerkingen zijn." Zegt de dokter.

"Zoals?" Vraagt Gio, en hij loopt richting het bed.

"Zoals moeheid en misselijkheid." Antwoordt de man. "Ook zou hij hoogstwaarschijnlijk spierpijn hebben."

Gio knikt.

"Bent u de vriend van Jamie?" Vraagt de dokter.

Samuel komt niet meer bij van het lachen.

"Ehm, nee meneer, ik ben een vriend van Justin. Gewoon een vriend." Hij wordt rood.

Justin verbergt zijn hoofd in zijn trui, maar kan zijn lach ook niet inhouden.

"Oh oke, sorry, ik was gewoon nieuwsgierig." En hij glimlacht. "Ohja, ik kom zo nog even checken of alles goed is, zodra hij wakker is Justin, zou je dan op het groene knopje willen drukken?"

Justin komt onder zijn trui tevoorschijn, en knikt. "Ja zal ik doen."

Gio zucht.

"Lach niet!" Roept hij naar Samuel.

Hij is nog steeds niet opgehouden met lachen.

"De vriend van Jamie.. Oh help... Ik kan niet stopppen.." Lacht hij.

"Ja, lach maar. Heel grappig." Gio draait om naar Jamie. "Beter, dat jij dit niet hebt gehoord." Zegt hij.

Justin lacht. "Dit ga ik hem zo dus echt wel vertellen."

Ongeveer 10 minuten later, wordt Jamie wakker.

"Omg." Roept Justin, en snel drukt die op het groene knopje.

"...Hey..." Zegt Jamie zacht.

"Jamie gaat het wel?" En weer kan Justin zijn tranen niet tegen houden.

"Kom op broer, niet gaan huilen, ik ben niet dood hoor."

"Je bent gestoken met een mes!" Roept hij uit.

"Ach. Ik wordt zo vaak geslagen." Jamie beweegt met zijn armen. "Ik voel me echt duf of zo."

Gio schudt zijn hoofd. "Weet je wie het waren?"

"Ja."

"Wie dan?" Vraagt Samuel, die ondertussen ook is opgestaan, en is bijgekomen van het lachen.

"Dat maakt niet uit, je kunt er toch niks aan doen." Jamie zucht, en doet zijn ogen voor eenpaar tellen dicht.

"Ik mis mama.." Zegt hij zacht.

"Ik weet het Jamie, ik weet het." Antwoord Justin, en hij kijkt Samuel aan.

Samuel kijkt naar beneden.

En zo blijft het nog even stil.

Weer een nieuw stukje erbij!
Luf youu all
Xx