Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 3 ~Betrapt

De klas loopt vol. Steeds meer mensen lopen kletsend het lokaal binnen. Gio zit samen met Justin en de 2 andere jongens achter in de klas.

"Ik ben Samuel." zegt de jongen tegen Gio. "Ga jij maar voor ons zitten, dan kijk ik wel of ik een meisje voor je kan scoren." 

Weer spat de arrogantie van zijn gezicht. Fluitend loopt Samuel naar de andere kant van het lokaal. Hij slaat zijn arm om een meisje heen. Hij zegt wat, en wijst dan naar Gio.

Gio kijkt snel naar beneden. Wat gênant.

Een seconde later loopt Samuel terug en geeft hem een stoot. Knipogend loopt hij verder.

"Hey." Zegt een meisje. En ze gaat naast Gio zitten.

"Hey." Antwoordt Gio, zijn stem sloeg over.

Fijn.

Snel herpakte hij zich. "Ik ben Gio." Zegt hij snel.

"Weet ik." Zei ze. "Ik ben Emma, een vriendin van Justin en Samuel." En ze lacht naar ze.

Ze schuift haar boeken iets meer naar het midden.

Gio ruikt haar parfum.

"Chanel?" Lacht Gio. "Nice."

Een beetje verbaasd kijkt Emma hem aan. "Ja, de nieuwste." Zegt ze blij.

"Beetje goedkoop als je het mij vraagt. Maar het ruikt goed hoor." Gio leunt naar achter.

"Goedkoop. Oké." Ze zucht.

"Trouwens, weet je wat niet goedkoop is? Die gele auto die voor de school staat. Het blijkt van een nieuwe gast te zijn."
Ze kijkt uit het raam. Met grote ogen bewonderd ze de auto.

Een grote glimlach verschijnt op Gio's gezicht. "Die is van mij." Zegt hij iets wat opschepperig.

"Ja, dream on."

Boos kijkt Gio naar Emma. Hij pakt zijn sleutels uit zijn tas, en gooit ze op tafel.

"Hier."

Emma weet niet wat ze moet zeggen.

"Goede kleren, ziet er verzorgd uit en een goede auto." Emma draait wat meer naar Gio toe. "Je lijkt me wel aardig, als je snapt wat ik bedoel." en ze lacht.

Als de les is afgelopen, loopt Emma naar Samuel en Justin. Gio loopt naar zijn kluisje. Hij zoekt zijn sleutels.

Plotseling valt er een zakje op de grond. Gio schrikt, en wilt het oprapen.

Net iets eerder grist Samuel het zakje van de grond.

"Wat is dit?" Vraagt hij. En hij bekijkt het zakje.

Gio probeert het zakje terug te pakken. "Gaat je niks aan. Geef maar gewoon even terug.

"Het is paracetamol."  Zegt hij er snel achteraan.

"Wat is dat?" Roept Justin vanaf de andere kant van de gang.

"Justin, Emma, kom kijken." Samuel draait het zakje rond tussen zijn vingers.

"Is het drugs?" Vraagt Emma.

"Paracetamol." Zegt Samuel lachend.

Steeds meer leerlingen blijven in de gang staan kijken. Sommige pakken hun telefoon en doen net alsof ze een heel belangrijk telefoontje hebben, maar zijn toch erg geïnteresseerd.

"Geef terug Samuel, je moet er niks mee."

"Okay, okay."

Samuel geeft het zakje terug.

Snel stopt Gio het zakje terug in zijn tas, loopt door, en slaat de WC in.

Hij doet het hokje op slot, en haalt diep adem.

Snel zoekt hij weer het poeder, en maakt het zakje open. In zijn haast liet hij het bijna vallen in de WC.

Gio doet een een beetje op zijn hand en maakte een klein soort lijntje. Hij hield zijn neus vlak boven het poeder.

Hij twijfelt. Wat is hij nu aan het doen?

Ondertussen hoort hij leerlingen praten, schreeuwen en lachen. Hij hoort Samuel roepen dat er niks aan de hand is, dat het medicijnen zijn.

Hij heeft het nodig. Lorenzo heeft het zelf gezegd.

Nog één keer diep ademhalen.

En hij snoof het poeder op.

Hij heeft het weer gedaan.