Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 11 ~ Echte vrienden

Een paar dagen later, zitten de jongens beneden in de woonkamer. Aangezien Gio's huis groot genoeg voor hun vieren is, mochten de jongens bij elkaar blijven. Gio's ouders vertrokken dit weekend naar een hotel, om ze wat rust te gunnen. Dus dat betekent dat ze het hele huis voor zich zelf hebben.

Gio staat in de keuken een ontbijt te maken, als Jamie langzaam opstaat en naast hem komt staan.

"Gaat het al iets beter?" Vraagt Gio terwijl hij het pannenkoeken beslag in een pan giet.

Jamie voelt aan zijn buik en zucht. "Ja wel een beetje, de pijnstillers doen hun werk."

"Mooi." Antwoordt Gio. "Iemand nog iets meegebakken?"

"Nee thanks." Mompelt Samuel.

"Samuel wat ben je in vredesnaam aan het doen?" Vraagt Justin. "Je blijft heen en weer bewegen met je hoofd."

"Ik krijg maar geen goede foto voor mijn instagram." Zucht Samuel.

"Wauw."

Plotseling gooit Gio de bak met beslag om. Met veel lawaai valt de bak in de gootsteen.

Jamie komt niet meer bij van het lachen. "Auw.. Mijn buik." Zegt hij half lachend, half pijn lijdend.

Samuel en Justin kijken geschrokken om. "Kijk hier heb ik dus wel een goede foto van."

De jongens lachen nu allemaal.

"Dan maar even een broodje halen bij de supermarkt?" Stelt Justin voor.

"Tja.." Lacht Jamie.

"Zeg, Gio?" Vraagt Samuel, terwijl ze naar de supermarkt lopen. "Zou je een foto willen maken van mij bij je Ferrari? Ik moet echt een foto hebben."

"Koop er zelf een en maak daar een foto van."

Samuel zucht. "Hoe moet ik dat gaan doen dan. Mijn pas is nog steeds geblokkeerd."

Justin lacht.

"Eigen stomme schuld."

"Wat hoe zo?" Jamie begint iets harder te lopen om de jongens bij te houden.

"Oww helemaal niks." Zegt Samuel vlug.

"We kunnen toch ook een groepsfoto maken bij jouw huis Gio?" Vraagt Jamie. "Ik bedoel, dan zijn we allemaal cool."

"Cool?" Lacht Gio.

"Goed idee!" Roept Samuel. "Dan krijg ik sowieso meer volgers.

"Kom maar is over mijn miljoen heen, gaat je niet lukken." En Gio glimlacht naar Samuel.

Ze lopen ondertussen door het parkje heen, en zijn al bijna bij de supermarkt.

"Wie zijn die groep mensen?" Jamie stopt met lopen.

"Gewoon mensen. Loop door Jamie." Samuel duwt hem vooruit.

"Hee meisje!" Wordt er geroepen als de jongens voorbij die groep naar binnen loopt.

"Ow sorry, Jamie, ik bedoel jongen." Zegt een wat oudere jongen.

"Of ben je nu toch een meisje?" Roept een andere jongen, ongeveer even oud als Jamie.

"Hou je kop." Gio stopt met lopen, en draait om. "Nog één zo'n opmerking, en je krijgt er spijt van." Hij gaat voor Jamie staan.

"Oow ho, ho, niets mee bedoelt hoor, gewoon een paar vraagjes."

"Is dat je vriendje?" Lacht een meisje.

Gio balt zijn vuisten.

"Aww wat lief." Zegt de jongen voor Gio.

Hij wordt nu echt boos.

"Kijk uit, straks gaan ze nog zoenen."

"Ik had je gewaarschuwd."

Gio gooit zijn arm omhoog, en met een harde klap raakt zijn vuist de jongen op zijn slaap.

Hij valt op de grond, en de mensen springen naar achter.

"Ik zei het. Nog één woord, over Jamie, Justin of Samuel, en je krijgt er spijt van."

Gio draait om, en loopt de winkel in. Een beetje verbaasd lopen Samuel, Justin en Jamie hem achterna.

De jongen ligt buiten bewust zijn op de grond.

"Dat komt wel goed." Zegt hij lachend.

"Gio.. Thanks.." Jamie kijkt hem dankbaar aan.

Hij voelt met zijn hand aan zijn buik, en zucht. Alweer.

"Altijd gast, altijd." Antwoordt Gio,

En hij legt de broodjes op de band.

"Dit is waar je échte vrienden voor hebt, die komen voor elkaar op." Gio draait zich om, en kijkt de jongens aan.

Jamie knikt.

"Welkom in Nederland gast." Zegt Samuel.

"Welkom, bij ons." Justin geeft hem een klap op zijn schouder.

Lachend draait hij zich om, en betaalt de broodjes.

~Een redelijk kort hoofdstukje, laat me weten wat jullie er van vinden! Love you!~