Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 20 ~ Een gemis

Verward staat hij voor de dichtgeslagen deur. De vogels fluiten zachtjes, en de lucht is prachtig. Langzaam dringt het tot hem door, hij is zojuist gedumpt. Het enige meisje die hij in zijn leven echt leuk vond, heeft hem gedumpt.
Zijn hart klopt snel, en hij moet zijn best doen zijn tranen in te houden. Hij werpt nog 1 laatste blik op de voordeur, en loopt dan langzaam de voortuin uit. Hij zucht diep, en snel knijpt hij zijn ogen dicht. Als iemand hem nu ziet..
'Liefde maakt je zwak.' Is wat Lorenzo tegen hem heeft gezegd. En kijk waar hij nu staat. Emma heeft gelijk, hij is een player.
Leuk.

~~~

Gio maakt het slot van de voordeur open, en loopt naar binnen. Hij heeft de lange weg naar huis genomen, om alles op een rijtje te zetten, maar het heeft amper geholpen. Het enige wat hij nu zeker weet, is dat hij het op een andere manier aan moet gaan pakken. Weg met dat 'softe' gedoe. Hij moet laten zien dat niets hem onderuit haalt.

Het is half 12, en iedereen zit nog in de achtertuin. Gio hoort hun kletsen, lachen, en zingen. Hij zucht, en gooit de sleutels op de bar.

"Hee! Beste neef van me!" Roept Lorenzo, die wankelend aan komt lopen. "Ben je uit gegaan met je meisje?" Lacht hij, en hij probeert hem een glas drank aan te bieden.

"Nee Dankje, ik ga maar is slapen. Ik ben klaar voor vandaag."

"Wacht wat? Zo druk bezig geweest?"

Gio zucht en rolt met zijn ogen. "Hou je mond."

Langzaam draait hij zich om. Als hij de trap op wilt lopen, ziet hij Elena. Ze zit in kleermakerszit op de bank, en ze staart vooruit.

"Giovanni, reageer nu op mijn vraag!" Roept Lorenzo, hij kan bijna niet meer blijven staan.

"Gast, ga weg."

"Oké, oké, ik wist niet dat je kwaad werd." Half hinkelend, gaat hij teug naar buiten, en hoort Gio een plons. Hij is in het zwembad gevallen.

Fijn.

Wacht, aandacht terug naar Elena.

"Alles goed?" Vraagt Gio, terwijl hij een glas water in schenkt.

Elena zegt niks terug, maar kijkt wel om.
Gio doet zijn leren jasje uit, en gooit hem over bank.

"Waarom ben je naar Nederland gekomen in de eerste plaatst?" Vraagt hij, en hij gaat op de stoel tegenover Elena zitten. De warmte van de open haard brand in zijn rug.

Niet dat pijnlijke gevoel, maar dat warme, vertrouwelijk gevoel, weet je wel.

"Ik, ik denk omdat ik je gewoon nog een keer wou zien, maar nu ik je heb gezien met dat andere meisje, denk ik maar dat ik terug naar Italië ga."

Gio zucht, en zakt iets onderuit. Zijn zwarte, rommelige haar, hangt deels over zijn gezicht.

"Nouja, het is uit."

Elena kijkt hem aan. Haar ogen glinsteren door het vuur.

"Ze heeft het net met me uit gemaakt, ze ging met een of andere dude, geen idee wie."

"Heb je rozen gekocht?" Elena schuift iets verder van de bank, en hangt naar voren. Met een rare blik kijkt ze hem aan. En kijkt dan naar de kleine wondjes op zijn handen van de rozen.

Gio glimlacht, en gaat met een hand door zijn haar. "Misschien.." Zegt hij.

Elena lacht. Haar zachte stem maakt de lach nog leuker. "Een echte man." Ze doet een pluk haar achter haar oor. "Wel zonde, ze leek me een leuk meisje."

"Ach, ze weet niet wat ze mist." Gio geeft haar een knipoog, en hij rekt zich uit. Ondertussen kijkt hij even weg. Het doet hem stiekem wel wat, maar dit hoort allemaal bij zijn nieuwe aanpak.

Elena lacht. "Lekker ding." Zegt ze sarcastisch.

Gio doet een hair-flip. "Thanks babe."
Ze komen niet meer bij van het lachen.

"Ik heb dit gemist Gio." Elena zucht, en ze gaat weer normaal op de bank zitten, ze checkt even de tijd op haar telefoon. "Ik bedoel, niet het romantische tussen ons, maar gewoon, dat onnodige zeg maar. Die leuke gesprekken die nergens over gaan."

Gio knikt. Het doet hem pijn, te weten dat hij Elena waarschijnlijk heel weinig gaat zien.
"Ik mis je nu alweer." Zegt hij, en hij legt een hand op zijn hart. En begint te lachen.

"Aww, schat, ik jou ook hoor!" En Elena springt van de bank af en gaat op Gio's schoot zitten.

Hij kan bijna niet stoppen met lachen.

"Nee maar serieus, ik ga je wel missen." Hij gaat met een hand door Elena's haar.

"Ik was ook serieus."

~~~

Gio wordt wakker door een deur die met een harde klap dichtslaat.
Gisteravond is Elena op zijn schoot in slaap gevallen, en hij heeft haar toen helemaal naar boven getild, en in 1 van de logeerkamers gelegd.
Weer wordt er een deur dicht geslagen, en er komen stemmen van beneden.
Hoe laat is het?
09:00 uur.
Enig.

Hij stapt uit zijn bed, en trekt een jogging broek aan. Zijn shirt maakt hem niks uit, dus hij loopt half zonder kleren naar beneden.

"Wat is er allemaal aan de hand?" Vraagt Gio slaperig, en hij kijkt de kamer rond.

Zijn ouders, zijn neef, Elena en de altijd gezellige tweeling (Justin en Jamie) staan in de kamer.

Hij gaapt, en kijkt verward zijn vader aan.

"Emma, Ehm, heeft.. Ehm-"

"Kijk op de salontafel." Zegt Jamie, en hij stapt aan de kant.

De bos rozen die hij had laten liggen gisteren, staan in een vaas op de tafel. Er hangt een kaartje aan.
Gio loopt naar de tafel.

'Op de achterkant van het kaartje staat een foto afgedrukt.
Een foto van hem. Van hem en Elena.

'Hoeveel likes zou deze krijgen? Xx'

Omg! Dankjullie wel voor het lezen van het verhaal!
Ik ben momenteel echt druk bezig de hoofdstukken zo goed mogelijk te maken, en ik hoop dat het in de smaak valt!
Als jullie ideeën hebben, laat het me weten!
Love you!