Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 7 ~Afkicken

Oké, Gio's ouders zijn dus gebeld door Carmen en Eva, van Samuel en Justin.
De schoonmaakster bij Samuel thuis, vond drugs in 1 van zijn nachtkastjes. En ja, betrapt ben je.
Gio heeft al eerder een drugs verslaving gehad, hij nam pilletjes om langer wakker te blijven, maar in samenwerking met alcohol en drukke feestjes, is dat niet echt goed gegaan.
Hij belandde in het ziekenhuis, en een paar dagen later mocht hij weer naar huis.

Nu mogen de jongens voorlopig niet samen meer afspreken, of met elkaar omgaan.

Gio wordt wakker en ziet het licht in zijn kamer. Hij kijkt op zijn telefoon.

Half 10.

Zuchtend slaat hij de dekens van zich af.

Het is zaterdagochtend, hij gaat vandaag op gesprek met iemand. Zijn ouders vinden dat hij zijn slechte gedrag te danken heeft aan Lorenzo, maar Gio vindt dat het maar experimenteren is.

Hij gaat praten met een vrouw. Waarschijnlijk de standaard vragen, wie, wat waar, en waarom. Hij doet zijn handen voor zijn ogen, het licht is best wel fel op deze zaterdagmorgen.

Langzaam stapt hij uit het bed.

Als hij naar de deur wilt lopen, hoort hij z'n naam.

"Gio! Hee, Gio!"

Verward blijft hij staan, maar loopt dan naar zijn raam.

"Samuel.." Lacht hij.

Maar wat doet hij nu?

"Omg no, Samuel, niet doen!"

Samuel klimt naar boven.

"Gast doe het raam open."

Hij klopt tegen het raam aan.

"Shht."

Gio doet zijn handen weer voor zijn ogen. Dit ziet er slecht uit.

"Gast! Ik val bijna."

Gio opent het raam, en Samuel valt met een harde klap op de grond.

Gio begint keihard te lachen.

"Gio! Wat is daar aan de hand?" Roept zijn moeder naar boven.

"Niks mam, niks."

Gio kan zijn lach niet inhouden.

Samuel ligt op de grond, met zijn hand voor zijn mond, hij mag niet lachen.

Nog even zijn ze stil.

"Wat doe je hier? Als je gezien wordt, echt serieus.."

"Ik heb je reddingsactie gefilmd."

Samuel houdt zijn telefoon in de lucht, en Gio kijkt recht in de camera.

"Wat zie ik daar voor een knappe jongen?" En Gio gaat met zijn hand door zijn haar.

"Haha, knap. Wat een humor."

Samuel stopt de opname.

"Je bent echt gek." Zegt Gio.

Gio weet even niet wat hij moet zeggen, Samuel staat lachend voor hem, en wacht hoopvol op een antwoord.

Eigenlijk kan hij  niets anders uitbrengen dan, 'eh.'

"Kom op, Gio, wees blij, ik heb je gered!"

Samuel staat met zijn handen in zijn zij.

"Gast, ik moet zo naar een gesprek, ik kan echt niet weg."

"Een gesprek?"

"Ja, met een of andere vrouw. Mijn ouders, nou eigenlijk m'n moeder, vindt mijn gedrag onacceptabel."