Gio Romano || The Blood Angels

Hoofdstuk 24~ Niet alweer

Nee.
Gewoon nee.
Ze mogen hem niet alleen achter laten.
Alsjeblieft, iemand zeg dat dit een grapje is, zeg dat Lorenzo zometeen achter de bar vandaan komt springen, zeg dat Elena zometeen hem in de armen vliegt.

Gio loopt- Nouja, strompelt- de woonkamer in. Hij houdt zijn adem in, en vecht tegen de tranen. De teleurstelling die hij op dit moment voelt, valt niet te omschrijven.
Langzaam gaat hij naar de bank, en probeert hij zijn evenwicht te houden terwijl hij gaat zitten.

'Fijn.'

Gio staart voor zich uit. Het is wel vaker voorgekomen dat Gio in het ziekenhuis heeft gezeten door gevechten, maar deze keer heeft hij verloren. Hij baalt zo ontzettend erg, hij had zoveel kansen om hem terug te slaan. Maar hij gaf gewoon op. Hij vocht niet terug.

Terwijl hij voor zich uit staart, lopen zijn ouders met boodschappentassen naar binnen.

"We eten pizza jongen!" Zegt zijn vader enthousiast.

Gio sluit zijn ogen en zucht. Gelijk schiet er een steek door zijn lichaam.

Een hersenschudding en 2 zwaar gekneusde  rugwervels, dat valt nog mee. Maar waar hij het meeste mee zit, zijn de blauwe plekken. Als hij zijn shirt iets optilt, ziet hij dat zijn buik één paarse vlek is geworden. Zijn sixpack zijn nu paarsblauwe blokjes.

"Je ziet er wel hip uit nu." Lacht zijn moeder, en ze geeft hem zijn telefoon aan.

Gio glimlacht, maar meer kan hij niet uitbrengen. Hij pakt zijn telefoon aan, en unlocked het scherm.

Hij ziet wat berichtjes van Justin, en van Jamie. Ze wensen hem nog extra beterschap. Hij glimlacht. Die tweeling is geweldig.

Plotseling veranderd de lach naar een serieuze blik. Hij leest het volgende berichtje van een onbekend nummer.

'Gio, sorry.'

Begint het.

'Ik weet dat ik niks van me heb laten horen, maar ik heb wat problemen. Dat gaat jullie nu niet heel veel aan, ik vertel het als ik er klaar voor ben, maar weet dat ik er nog steeds voor jullie ben, in jullie hart natuurlijk ;)'

Wat de hel? Wat is dit voor soft gedoe?

'Ik heb gehoord wat er gebeurd is, en ik ben zo teleurgesteld in haar.. Ik hoop dat alles oke met je is dude, echt waar. Ik kan mezelf alleen niet onder controle houden, vandaar dat ik niet mijn eigen telefoon heb, deze is van één van de andere patiënten hier.. Ik denk al wel dat je kan raden wat het probleem is, maar alsjeblieft, laat niks merken aan Justin of Jamie. Ze kunnen er dat op het moment niet bij hebben.'

Waarom niet? Denkt Gio weer bij zichzelf. Hij heeft nog steeds een heel serieuze blik in zijn ogen. (Het blauwe oog maakt het dan weer net wat grappiger, maarja..)

'I'm okay in ieder geval! oke, dude, ik weet niet wanneer ik weer terug ben, maar tot die tijd, hou de tweeling in de gaten, en steel de leuke meisjes maar van mij! (Nouja, laat er een paar over natuurlijk ) :) Ik zie jullie snel weer! Hoop ik.'

Gio glimlacht weer.

'Samuel.'

Samuel.. Die gast zit gewoon in een of ander ziekenhuis ofzo.

Ow..

Dat verklaart de lege zakjes in zijn tas!