Revenge To My Ex(completed)

Chapter 20: .....

Shawn's POV

Limang taon na ang nakalipas pero hindi ko parin sya nakakalimutan. Hanggang ngayon umaasa parin akong buhay sya at babalik sya.
Naging miserable nag buhay ko sa loob ng limang taon na wala sya.

Pinilit Kong kalimutan sya dahil hindi pwedeng ganto nalang akong habang buhay but I failed, hanggang ngayon di ko parin sya nakaklimutan.

At the age of 26 ay itinake over na sakin ng dad ko ang kompanya nya. Sa trabaho ko ibinubuhos ang lahat ng oras ko.

I sigh saka napa sandal sa likod ng swivel chair. I'm tired, emotionally and physically.

Umayos ako ng upo nang pumasok ang secretary ko.

"Sir Montenegro, it's past 5 already so magpapaalam na po ako."

Hindi ko napansin ang oras sa sobrang tutok ko sa trabaho.

"Ok, you may leave."

Ngumiti sya sakin bago tumango.

"Thank you sir"

Sya ang naging sekretarya ko sa loob ng limang taon kaya naman hindi ako nagiging mahigpit sa kanya, kung gusto nyang umuwi hinahayaan ko sya.

*vibrating....*

I pick up my phone at tiningnan kung sino ang natawag. Hmmn? Si Renz, kababata ko na Nasa U.S na ngayon.

Sinagot ko yung tawag.

"Hey man."

'Hello there my man, uuwi na ako ng Pilipinas'

Napangiti naman ako sa sinabi nya. I miss this guy, halos anim na taon na Simula nung umalis sya ng Pilipinas.

"Finally, antagal na nating hindi nagkakasama. Kelan ang dating mo?"

'Bukas, and I'm with someone. Hindi lang ako ang uuwi ng Pilipinas. Kasama ko ang girlfriend ko.'

Ramdam ko ang tuwa sa boses nya nung sinabi nyang He's with someone.

"Hmmn? Bat ngayon ko lang nalaman na may girlfriend ang best friend ko? What's her name?"

'Hindi ka naman kasi nagtatanong. Well? she's Denise. Excited na akong ipakilala ka sa kanya. She's an amazing woman.'

My heart skips a beat nang sabihin nya ang pangalang Denise. It reminds me of her. Pero madami namang Denise sa mundo.
Hindi ko nalang pinansin ang nararamdaman ko .

"I can't wait to meet her. Magpapa welcome party ako sa bahay."

'Yeah man, isama mo yung dalawang baluga na si Zendo at Dave. -*Renren sino ba yang kausap mo? Di mo naman ako pinapansin e!*"

Humigpit ang hawak ko sa cellphone ko nang marinig ang pamilyar na boses na yun. No, it can't be her. Nag I ilusyon na naman ako.

'Bye man. Nagagalit na ang baby ko.'

Bago pako makapag salita ay pinatay na nya ang tawag.
Great, just great. Umaasa na naman akong buhay sya.

Noahn's POV

Bwisit! Bwisit talaga!

"Hey baby, wait!"

Hindi ko sya pinansin at dire diretsong naglakad palabas ng mall. Damn! Nagmukha akong tanga.

"Baby!"

Akmang sasakay nako sa kotse nang hawakan nya ang kamay ko.

"Anu bang problems ha?"

Hinarap ko sya and give him a death glare.

"Mas inuuna mo pa yung kausap mo kesa sakin tsk! Tinatanong kita kanina kung anung gusto mong couple shirt pero parang wala kang naririnig!"

Nangunot ang noo nya pero agad din yung nawala at napaltan ng nakakalokong ngiti.

"My baby is asking for my attention eh? Sorry kausap ko kasi yung best friend ko sa Pilipinas. We need him dahil wala naman akong kamag anak dun pati narin ikaw."

Biglang nag init ang dugo ko nang marinig ang pangalan ng bansang yun. I have so many unforgettable bad memories there. Ayaw Kong bumalik dun pero kelangan dahil gusto ni Dad na ako ang mag managed ng mga branch ng company dun. I can't say no to my dad.

"What ever, umuwi na tayo nawalan nako ng gana. And please don't mention that freaking country again! You're pissing me off!"

Sumakay nako sa kotse at ganun din sya.

"Hindi mo parin nakakalimutan ang mga nangyari dun, o yung taong naging dahilan kung bakit galit ka sa bansang yun? Tuwang tuwa ako dahil nagagalit ka just because hindi kita pinapansin but now? Knowing that you still have feeling for that unknown guy? It pissed me off, big time!"

Hindi ako naka imik dahil galit na din sya. Nung mga panahong malungkot ako dahil sa nangyari sakin sa Pilipinas, Renz was there. Hindi nya ako iniwan and he helped me to move on kaya naman nung niligawan nya ako I gave myself another chance to love again pero hanggang kaibigan lang ang pagmamahal na nararamdaman ko sa kanya.

Siguro dahil hindi parin ako nakaka move on. Tinanong nya sakin kung sino yung lalaking dahilan kung bakit ako nalulungkot pero hindi ko sinagot ang tanong nya.

"Kung sino man yung lalaking yun, nakaka inggit sya. Ako itong boyfriend mo pero iba ang mahal mo. Damn it Denise!"

"Ikaw ang mahal ko-

"Bilang kaibigan?!"

Nakagat ko ang pang ibabang labi ko nang tapusin nya kung anung sasabihin ko.

"No, I love you RenRen. Please believe me. Hindi pagmamahal ang nararamdaman ko sa lalaking yun kundi galit. Oo hindi ko parin sya nakakalimutan dahil sinaktan nya ang ego ko bilang babae. Don't be mad ok? I love you."

Agad na nagbago ang expression ng mukha nya at kumalma na sya.

"Ok I believe you baby. Sorry kung pinagdudahan ko ang nararamdaman mo para sakin. I'm just jealous of that guy. I love you and it will kill me if I lost you because of him."

Napangiti naman ako.
That's one of the thing that I love about him. Hindi nya kayang magalit sakin ng matagal.

"Tara na? I'm starving. I want you to cook dinner for me."

May paglalambing sa boses ko.

"Ok, I'll cook for you. Alam ko namang hindi ka maalam magluto. Pero bago mag 8 aalis nako ha? Mag iimpake pako sa bahay for our flight tomorrow."

Napa palakpak ako sa sobrang tuwa.
Masarap kasi syang magluto e.

"Thank you Renren, baby."

Lumapad ang ngiti nya nang tawagin ko syang baby.

"I like it when you call me baby. It sounds cute."

Pabiro ko syang inirapan.

"Yeah yeah, what ever. Sulitin mo na dahil NASA mood ako, matitikman ko na ulit ang luto Mo eh."

Napapa iling sya habang ini start ang kotse.

Pakiramdam ko may mangyayaring di maganda pagbalik ko sa Pilipinas.
Haaysst, Sana Mali ang pakiramdam ko.
Ayaw Kong magulo ulit ang buhay ko, sawa nako.

================================

A/N: comeback na wahahahah.😂😂😂
Sorry sa grammatical errors✌💕