Merhaba arkadaşlar. Geçtiğimiz Perşembe günü özel nedenlerden dolayı yeni bölüm yayınlayamamıştım. Sonra biraz düşündüm ve bir karar aldım. Yeni bölüm, eski bölümlerin okunma sayısı 100 kişiyi geçene kadar gelmeyecek. Hani diğer yazarlar diyor ya, +100 sonra yeni bölüm diye. Bende yapmak istedim. Ben otobüste, derste, arada, bulduğum her fırsatta yazıyorum. Verdiğim emek sadece yazmakla da kalmıyor. Düzenleyip yayınlamak neredeyse iki saatimi alıyor. Ben bu hikayeye çok büyük hayallerle başladım. Hayat umduğun gibi gitmiyor. Maalesef... Tam her şey güzel gidiyor derken yazmayı bırakmak zorunda kaldım ve bir yıl ara verdim. Bu bir yıl içinde sadece bir kaç bölüm yayınlayabildim ve okunma sayım her bölümde daha da düştü. Evet bende istiyorum. Okunma sayısında milyonları görmeyi. Bende istiyorum her bölüme yorum yapılsın, yeni bölümü bekleyen milyonlarca okuyucum olsun. Çok istiyorum. Ama bu kadar emeğe karşılık sadece 16 okunma...Evet, hayal kırıklığı, belki ümitsizlik veriyor ama pes etmeyeceğim. Kehribal sonuna kadar devam edecek.
Ben şimdi +100 dedim ama olmazsa da devam edeceğim, biliyorum.
27.Bölüm benim için çok özel bir bölümdü. Okunma sayısını görünce bir an bu bölümü yayınlamamayı düşündüm. 27.Bölüm'ü ben 11.sınıftayken yazdım. Çok yakın bir arkadaşımın anılarıyla dolu. Kaybettiğim arkadaşımın... O bölümdeki cümleleri deftere yazarken çekip attığım, yazarken ve o şahıs okurken çıldırmış gibi mutlu olduğum anılarımla dolu. Ben her bölümde geçmişe gidiyorum. Ben arkadaşımı kaybettim. İster ölmüş deyin, ister başka bir şey. Onu kaybettim ve bu bölümü ona ithaf etmek istedim.
27.Bölüm biraz daha bekleyebilir. Ben o şahsı biraz daha düşünüp geçmişe gidebilirim.
Size bir tavsiye,
Dostunuzu kaybetmeyin.
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bu bir veda değil diyerek burada sonlandırıyorum.
Güçlü kalın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~KEHRİBAL~
AcciónDiana Ranold. Ruhu karanlıklar içinde kalmış acılı bir adamın kızı. Acılı ve acımasız bir babanın... Babasının eline bıçağı tutuşturduğu günden beri ilk defa kendine soruyordu. "Bana nefretle bakan bu gözler... Bu gözlerin sahibi neden bana böyle...
